Όποιος γράφει Ιστορία, πρώτα την ακούει από μέσα του.
Όποιος γράφει Ιστορία, πρώτα την ακούει από μέσα του.
Σαν σκίρτημα της καρδιάς του, σαν τριγμό στα σωθικά του, σαν ξέσπασμα της συνείδησής του, σαν λάμψη μέσα στο μυαλό του, σαν επιταγή χρέους.
Ύστερα την κουβεντιάζει και με κάποιους άλλους που κι αυτοί νιώθουν το ίδιο χρέος, να τους παρωθεί και να τους ξεσηκώνει…
Είμαστε αρκετοί. Είμαστε οι περισσότεροι. Αλλά και λιγότεροι να ήμασταν, πάντα τη Ελλάδα την έσωζαν αυτοί που την πίστευαν κι αυτοί που το εννοούσαν.
