Είναι πλέον γνωστό και επιβεβαιωμένο ότι η κλιματική αλλαγή εκτός του ότι απειλεί άμεσα τον άνθρωπο, έχει και ως αποτέλεσμα να εξαφανίζει κυρίως την πανίδα καθότι η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι ανορθολογική και σε λάθος κατεύθυνση. Επομένως ένα από τα πολλά μελήματα του ανθρώπου είναι να περισώσει όσο περισσότερα ζώα γίνεται.
Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια τάση στον τεχνολογικά ανεπτυγμένο κόσμο να απαγορεύεται η εκτροφή γουνοφόρων ζώων για λόγους οικολογικής ή ζωοφιλικής ευαισθησίας. Αυτό ακούγεται εκ πρώτης όψεως ευχάριστο λογικό και ελκυστικό. Είναι όμως προς το συμφέρον της φύσης και της συμπαντικής αρμονίας;
Ας την δούμε λοιπόν αυτή τάση ή τον συρμό λίγο ποιο ψύχραιμα, πρακτικά και ορθολογικά. Έστω ότι στον δυτικό κόσμο υπάρξει καθολική απαγόρευση της εκτροφής γουνοφόρων ζώων.
Πρώτον, αυτό σημαίνει ότι η εκτροφή θα ενταθεί σε άλλες χώρες όπως η Κίνα με ότι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή εκτροφή με κανόνες ελλιπείς και μη συμβατούς με τον δυτικό πολιτισμό. Αυτό θα έχει ως συνέπεια να χαθεί η τεχνογνωσία από τον δυτικό κόσμο επομένως και ένα σημαντικό έσοδο από τις οικονομίες του δυτικού κόσμου.
Δεύτερον, εάν η εκτροφή απαγορευθεί σε όλον τον κόσμο(σχεδόν αδύνατο) τότε κανένας δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι δεν θα υπάρξουν λαθροκυνηγοί και ασυνείδητοι που χάριν του κέρδους θα σκοτώνουν άγρια ζώα προκειμένου να τα εμπορευθούν για το γουνοφόρο δέρμα τους.
Τρίτον, λέγεται ότι η κλιματική αλλαγή και η μόλυνση του περιβάλλοντος προκαλεί μείωση της πανίδας. Εάν κάποια ζώα εξαφανιστούν από την άγρια πανίδα η εκτροφή θα μπορούσε να τα αναπληρώσει.
Τέταρτον, υπάρχει και το σουρεαλιστικό ερώτημα ή επιχείρημα που λέει ότι: Εάν τα εκτρεφόμενα είχαν λαλιά και μιλούσαν(όπως στο μύθο του Αισώπου) δεν γνωρίζουμε τι θα απαντούσαν στο ερώτημα. << Τι προτιμάτε να γνωρίσετε τη ζωή μόνο για λίγα χρόνια ή καθόλου>>. Φυσικά θα μπορούσαν να αναφερθούν πολλά ακόμη παρόμοια επιχειρήματα, τα οποία όμως δεν μπορούν να αναλυθούν σε ένα τόσο περιορισμένο άρθρο.
Επομένως υπάρχουν πολλοί και σοβαρότατοι λόγοι που δεν συνηγορούν στην απαγόρευση της εκτροφής γουνοφόρων ζώων, διότι εκτός των παραπάνω επιχειρημάτων, μετά θα αναδύονταν ακόμη ένας κίνδυνος, αυτός της καθολικής εκτροφής ακόμη και αυτών των ζώων που εκτρέφουμε για το κρέας τους (Vegetarians) και πάει λέγοντας. Δηλαδή ξεκινώντας από τα πουλερικά μέχρι και τις αγελάδες και τα βουβάλια. Αλήθεια και με τα ψάρια τι θα κάνουμε. Ζωντανά δεν είναι και αυτά; Επομένως αυτή η υστερία, ή σκοπιμότητα και η υπονόμευση της εκτροφής γουνοφόρων ζώων ας σταματήσει, διότι την ζημιά που θα κάνουμε στα γουνοφόρα της άγριας πανίδας θα είναι τόσο μεγάλη, που δύσκολα θα μπορέσουμε να την ανατρέψουμε.
Διότι σε πολλές περιπτώσεις αποδείχθηκε ότι το πυροσβεστικό έργο είναι καταστροφικότερο από την φωτιά.
Εκείνο όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να επιβάλουμε αυστηρότερους κανόνες στην εκτροφή και γενικά στην επεξεργασία και δέψη αυτών των γουνοφόρων δερμάτων και να μην αφήσουμε την πλαστική ψευτογούνα να αντικαταστήσει την οικολογική γούνα. Δεν μπορούμε σε μια τέτοια προηγμένη εποχή τεχνολογικά αλλά και πνευματικά να θέλουμε να λειτουργήσουμε με τον γραμμικό τρόπο σκέψης ΄΄ΠΟΝΑΕΙ ΧΕΡΙ ΚΟΨΕΙ ΧΕΡΙ΄΄ και όχι με τον συστηματικό που θα πρέπει να υπολογίζει την επίδραση μιας τέτοιας λήψης απόφασης, καθώς και τις επιπτώσεις που θα έχει η απαγόρευση αυτή σε όλο το οικοσύστημα.
Η φύση έχει την δική της λογική νομοτέλεια και κανόνες, τούς οποίους όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να τους αλλάξουν ή να παρέμβουν τότε ΄΄εκδικείται΄΄ με διάφορους τρόπους, που δυστυχώς πολλές φορές δεν τους κατανοούμε. Επομένως ας μην προσπαθήσουμε να απαγορεύσουμε κάτι το οποίο νομίζουμε ότι θα δημιουργήσει πρόσκαιρα κάτι θετικό, ενώ σε βάθος χρόνου ίσως εξελιχθεί σε καταστροφικό.
.
Ο Λεωνίδας Πουλιόπουλος είναι οικονομολόγος, Δρ. του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Τέως Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας και νυν Πανεπιστημίου, με συγγραφικό έργο και αρθρογραφία σχετικά με τον κλάδο της γούνας, την τοπική ιστορία, ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά, και όχι μόνο.
