Φέτος τα Ηνωμένα Έθνη γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα του Νερού με τη δημόσια συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από τα θέμα της «αξίας του νερού».
Η αξιολόγηση του φυσικού περιβάλλοντος και ιδιαίτερα του νερού με οικονομικά κριτήρια είναι ένα φαινόμενο που στην εποχή μας παίρνει συνεχώς μεγαλύτερες διαστάσεις και τώρα φθάνει στην αποκορύφωσή του με τις συζητήσεις περί αυξήσεων και ειδικών προνομιακών τιμολογίων απέναντι σε λίγους, του πιο σημαντικού αγαθού για την ανθρωπότητα και τη ζωή.
Η ρύπανση, η υπερ-εκμετάλλευση, η εμπορευματοποίηση, του νερού είναι οι συνέπειες που υφίστανται ήδη τοπικά τα υδάτινα οικοσυστήματα και οφείλονται στα δικά μας μοντέλα ανάπτυξης.
Οι πρόσφατες μολύνσεις του υδροφόρου ορίζοντα με την άμεση κατασκευή δικτύου για την υδροδότηση του Δισπηλιού ήταν μια σοβαρή υπεύθυνη και θετική εξέλιξη.
Οι συνεχείς ανακοινώσεις τιμών σε τριχλωρο-τετραχλωρο αιθένιο όπως παλαιότερα, έναντι μια “ξερής ανακοίνωσης” περί καταλληλότητας του νερού, είναι τακτική που θα έπρεπε να συνεχίζεται και σήμερα για την πληρέστερη ενημέρωση και την άρση κάθε καχυποψίας των καταναλωτών.
Τα προβλήματα διαρροών και θραύσης του δικτύου είναι συνεχή και η πρόβλεψη και ένταξη ενός έργου περίπου 10 εκατομμυρίων ευρώ πριν 3 χρόνια από την προηγούμενη δημοτική αρχή Καστοριάς για την αντικατάσταση του, ήταν μεγάλη επιτυχία. Ευχόμαστε να την διαδεχθεί και η επιτυχής υλοποίηση του έργου…
Δεδομένου ότι το νερό είναι η πηγή ζωής, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, ως χρηματοοικονομικό προϊόν ή ως αντικείμενο κερδοσκοπίας. Το να αφήσουμε τους νόμους της αγοράς να αποφασίζουν τη διανομή και τη διαχείριση του νερού είναι απαράδεκτο.
