Η Ελλάδα είναι μια από τις πιο γερασμένες χώρες στην ΕΕ και το γεγονός αυτό δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν. Εδώ και χρόνια οι γεννήσεις είναι μειωμένες, ο πληθυσμός γερνάει και όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η Ελλάδα βαδίζει προς μια δραστική μείωση του πληθυσμού της. Το πρόβλημα γιγαντώθηκε από την οικονομική κρίση, που οδήγησε σε μεγάλη φυγή ανθρώπων στο εξωτερικό προκειμένου να ζήσουν μια καλύτερη ζωή.
Για το 2020, η κυβέρνηση δρομολόγησε το επίδομα γέννησης τέκνου προκειμένου να αποτελέσει ένα ισχυρό κίνητρο για τη μείωση του φαινομένου της υπογεννητικότητας. Το γεγονός ότι η έναρξη εφαρμογής του συγκεκριμένου μέτρου ουσιαστικά συνέπεσε χρονικά με την πανδημία δεν επιτρέπει και την αξιολόγησή του. Με τον πληθυσμό της χώρας να βιώνει για πρώτη φορά το lockdown και την καραντίνα, το γεγονός ότι οι γεννήσεις παρέμειναν περίπου στο ίδιο επίπεδο με το 2019 μπορεί να έχει διπλή ανάγνωση: από τη μία είναι η δεύτερη χειρότερη επίδοση (με πολύ μικρή διαφορά από την πρώτη) σχεδόν για έναν ολόκληρο αιώνα. Από την άλλη όμως, λόγω της ανασφάλειας που προκάλεσε η πανδημία στις οικογένειες, δεν μπορεί εύκολα να αξιολογηθεί το κατά πόσον οι γεννήσεις θα ήταν ακόμη λιγότερες αν έλειπε και το οικονομικό κίνητρο.
Σύμφωνα με τις μελέτες του Εργαστηρίου Δημογραφικών και Κοινωνικών Αναλύσεων, η τάση αύξησης του ποσοστού των γυναικών που δεν θα κάνουν παιδί συνεχίζεται ενώ η συρρίκνωση των πολύτεκνων οικογενειών που έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες δεν έχει ανακοπεί.
Η δημογραφική κατάρρευση του ελληνικού πληθυσμού ξεκίνησε αθόρυβα στη δεκαετία του 1980, όταν οι ετήσιες γεννήσεις μειώθηκαν από τις 160 στις 100 χιλιάδες και αντίστοιχα η γονιμότητα των Ελληνίδων έπεσε κάτω από το όριο ανανέωσης των γενεών (2,1 παιδιά ανά γυναίκα), φθάνοντας μόλις στα 1,3-1,4 παιδιά ανά γυναίκα. Για περισσότερο από μια 25ετία λοιπόν, κάθε Ελληνίδα γεννά λιγότερα από τα δύο παιδιά που απαιτούνται, ώστε (κατά μέσο όρο) να φέρει στη ζωή μια κόρη που θα την αντικαταστήσει, και άρα κάθε γενιά γυναικών είναι μικρότερη από την προηγούμενη. Αυτή είναι η “περίφημη” παγίδα χαμηλής γονιμότητας στην οποία όταν εγκλωβίζεται ένας πληθυσμός, εισέρχεται σε ένα αυτοτροφοδοτούμενο και ως εκ τούτου ασταμάτητο καθοδικό σπιράλ…
