Η αντίδραση των τοπικών μας “αρχόντων” θυμίζει τη γνωστή ρήση «το δάκτυλο δείχνει το φεγγάρι κι ο χαζός κοιτάει το δάχτυλο».
Τον τελευταίο καιρό σε σοβαρές επί συγκεκριμένων θεμάτων επισημάνσεις, είδαμε ως απάντηση θεωρίες για φαντασιώσεις και άλλα γλαφυρά, για τη σκοπιμότητα του συμψηφισμού στην καθολική σχεδόν αποτυχία της δημοτικής αρχής που αφορά την σύλληψη τον σχεδιασμό και την υλοποίηση οποιασδήποτε πρωτοβουλίας.
<<Το δάχτυλο που δείχνει είναι το πρόβλημα. Παράλληλα πρόβλημα είναι και η αδυναμία να δοθεί μια πειστική απάντηση επί της ουσίας του θέματος ! >>
Είτε πρόκειται για μια Μαυρογιαλούρικη επιλογή του παρελθόντος είτε για την ανάδειξη της πολιτικής υποκρισίας και αδυναμίας παραδοχής της αποτυχίας ενώ παράλληλα η διαφυγή επιχειρείται μέσα από τη συκοφάντηση αυτού που αναδεικνύει το πρόβλημα. Προσπαθούν “να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα” προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν όσους παρακολουθούν τον δημόσιο – δημοτικό διάλογο.
Τα τελευταία δύο χρόνια οι στοχευμένες επιθέσεις των επιστρατευμένων μέσων ενημέρωσης και “δημοσιογράφων” εναντίον όσων δημοτικών αρχών δεν υπέκυψαν στις οικονομικές απαιτήσεις τους και οποιουδήποτε ενοχλεί με τον δημόσιο λόγο του τους χρηματοδότες τους, έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Το “δε δικαιούστε διά να ομιλείτε” του προέδρου του ΔΣ δεν αποτελεί εξαίρεση ρητορικών σχημάτων γραφικών φωνών του παρελθόντος αλλά τον κανόνα στο παρόντα δημόσιο διάλογο.
Οι επιθέσεις δεν γίνονται μόνο από τη μεριά της εξουσίας – όπως αυτή τη γνωρίζαμε με την παραδοσιακή της μορφή -αλλά και από τους ‘’ανώνυμους’’ μεροκαματιάρηδες κατακτητές του διαδικτύου. Όποιος δεν εξυπηρετεί την κομματική αφήγηση των “ώρα για δουλειά – ανέργων” ρίχνεται με απίστευτη αγριότητα στην πυρά.
<<Το τι λέγεται και γράφεται για το κάθε δάχτυλο που δείχνει την ανεπάρκεια τους δεν λέγεται.>>
Στο διαδίκτυο έχουν στηθεί ολόκληρα προπαγανδιστικά συστήματα που «περιποιούνται δεόντως» εκείνους των οποίων η φωνή κρίνεται ως ενοχλητική. Ο οχετός ανοίγει και περιλαμβάνει τα πάντα: από το με ποιον ή ποια ήσουν πέρσι το καλοκαίρι, τι καφέ έπινες, μέχρι το τι έκανε στον εμφύλιο η τρίτη ξαδέλφη του παππού σου. Η κατάσταση έχει εντελώς ξεφύγει. Ο πολιτικός πολιτισμός που θα έπρεπε να προάγουν οι επί χρόνια μισθοσυντηρούμενοι από τον δημόσιο κορβανά παρατρεχάμενοι των πολιτικών γραφείων που σήμερα μπαινοβγαίνουν στο δημοτικό μέγαρο ελέω οικογενειοκρατίας φαίνεται ότι είναι άγνωστος όρος. Η αναδιατύπωση λοιπόν όρων και ορίων στη διεξαγωγή του δημοσίου – δημοτικού διαλόγου είναι αναγκαία περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Τα συστήματα εκτόξευσης λάσπης πλήττουν καίρια την μικρή τοπική μας κοινωνία.
<<Αναπτύχθηκε τα 2 τελευταία χρόνια ένα παράλληλο σύστημα εκτέλεσης συμβολαίων στραπατσαρίσματος της δημόσιας εικόνας οποιουδήποτε δεν είναι μαζί τους και δεν συμμορφώνεται προς τις υποδείξεις τους.>>
Δεν γνωρίζουμε αν μπορεί να ελεγχθεί στο σύνολό της η ανοησία και η σκοπιμότητα που κυκλοφορεί. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι, αν δεν ελεγχθούν αυτοί που ισοπεδώνουν, λοιδορούν και εκβιάζουν, τα επόμενα χρόνια και ενώ έχει ήδη αρχίσει η αποσύνθεση τους, δεν θα υπάρχει φεγγάρι αλλά μόνο μαύρες κουκούλες που θα δείχνουν η μια την άλλη.
