Αύριο “γιορτάζουμε” τη μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης. Μαθητές σε όλη τη χώρα θα μάθουν ότι “η χούντα δεν τελείωσε το 73” (όντως: τελείωσε το 74 αφού ο Ιωαννίδης ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο και προκάλεσε την τραγωδία της Κύπρου) θα ακούσουν τη δακρύβρεκτη ιστορία της Ηλένιας που ήταν τελικά κλεμμένη φωτογραφία από… σαμπουάν, ενός μοντέλου από τη Νέα Ζηλανδία, θα καταθέσουν στεφάνι στην κεφάλα του Σβορώνου και θα μάθουν για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, που όλοι σκοτώθηκαν εκτός Πολυτεχνείου. Τι δεν θα μάθουν; Την επίσημη άποψη του (παράνομου τότε) ΚΚΕ για τους “αγωνιστές” του Πολυτεχνείου, όπως την εξέφρασε η “Πανσπουδαστική”, η φοιτητική οργάνωση του ΚΚΕ στο 8ο τεύχος της, καθώς το Πολυτεχνείο τής χάλασε τα σχέδια για καπέλωμα του φοιτητικού κινήματος με την Αντι–ΕΦΕΕ:
«Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολ)χνείου τη Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής CIA με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας, γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν έτσι ν΄ απομονώσουν το κίνημά μας και την εκδήλωσή μας του Πολυτεχνείου από το σύνολο του λαού και της νεολαίας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας (και με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης, που δεν έχει τη συμπαράσταση του λαού, να χρησιμοποιήσουν το χιλιοτριμμένο πρόσχημα του “επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος”, για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας. Ενέργειες που οι αμερικάνοι, η CIA και η χούντα είχαν από καιρό πάρει την απόφαση να επιβάλουν ύστερα από την παταγώδη αποτυχία της χουντομαρκεζινικής προσπάθειας καθήλωσης και εκτόνωσης της λαϊκής πάλης…»
Κάνουν και περισπούδαστη ανάλυση της διεθνούς κατάστασης οι σύντροφοι. Γιατί μπήκαν στο Πολυτεχνείο οι 350 “πράχτορες”; Διότι ο ιμπεριαλισμός δέχθηκε πλήγματα από τον αγώνα των αραβικών λαών (αυτό το συμπέρασμα από την – ακόμα μία – ήττα Αιγύπτου και Συρίας στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ εναντίον του Ισραήλ τον Οκτώβριο του 73, μόνο ΚΚΕδες μπορούσαν να το βγάλουν, καθότι η Μόσχα υποστήριζε τους Άραβες) διότι οξύνθηκαν οι σχέσεις Ευρώπης – ΗΠΑ και επίσης λόγω του “βαθαίματος” της οικονομικής κρίσης (αυτό το αίτιο είναι μπαλαντέρ και παίζει σε κάθε ανακοίνωση του ΚΚΕ, όποτε κι αν εκδοθεί)! Για να αντιμετωπίσει λοιπόν όλες αυτές τις προκλήσεις ο διεθνής ιμπεριαλισμός έστειλε 350 πράχτορες στο Πολυτεχνείο! Ανάλυση επιπέδου Κανέλλη και Κουτσούμπα.
Σε μια κατάληψη του Πολυτεχνείου, σαν τις σημερινές, στην οποία όντως είχαν μπουκάρει και αναρχικοί (από τότε το συνήθιζαν) αλλά και φοιτητές από όλες τις σχολές της Αθήνας, και δεν ήξερες ποιος είναι ποιος και τι θέλει, οι ΚΚΕδες μέτρησαν 350 προβοκάτορες! Κι επειδή έπρεπε οπωσδήποτε να το αποδείξουν κατασκεύασαν έναν: τον φοιτητή της φυσικομαθηματικής Διονύση Μαυρογένη, ο οποίος, την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου στη συνέλευση της Νομικής (με παρουσία και φοιτητών άλλων σχολών) πρότεινε, παρά την αντίδραση της Αντι-ΕΦΕΕ, να γίνει πορεία προς το Πολυτεχνείο. Η πορεία έγινε και 350 άτομα από την Νομική που δεν ήλεγχε η ΚΝΕ ενώθηκαν με τους φοιτητές του ΕΜΠ. Αυτοί ήταν οι “πράχτορες της ΚΥΠ”, κατά την ΚΝΕ! Καταπληκτική είναι η καταγγελία που εξέδωσε η Πανσπουδαστική για τον Μαυρογένη. Τον κατηγορεί, επί λέξει, ότι: πρόβαλε με τραμπούκικο τρόπο ανεδαφικά και προβοκατόρικα συνθήματα όπως… “επανάσταση λαέ”!
Τι συνέβη μετά; Το ίδιο που συμβαίνει στις καταλήψεις και τώρα. Άρχισαν οι μεν να συγκρούονται με τους δε, και οι ΚΚΕδες να προσπαθούν να διώξουν από το ΕΜΠ όσους δεν ήλεγχαν. Το ξύλο που έπεσε μεταξύ των “αγωνιστών” το θυμούνται πολύ καλά όσοι δεν εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους στην εξέγερση ως πολιτικάντηδες της μεταπολίτευσης. Οι άλλοι το ξέχασαν. ΚΚEδες, αναρχικοί, Ρηγάδες, τροτσκιστές, εργάτες, όλοι εναντίον όλων. Καθαιρούσαν τη μία “Συντονιστική” και “εξέλεγαν” άλλη, γι αυτό υπάρχουν σήμερα τόσοι πολλοί που ισχυρίζονται ότι υπήρξαν μέλη της “Συντονιστικής του Πολυτεχνείου”. Μέχρι που επειδή κόντεψε να γίνει του… Μαρκάτου (οι ζημιές που προκλήθηκαν σε κτήρια και εξοπλισμό ξεπέρασαν το ένα δισεκατομμύριο δραχμές της εποχής – με το δολάριο να αξίζει 30 δραχμές) η Πρυτανεία ζήτησε την επέμβαση της αστυνομίας που κατέληξε σε επέμβαση του στρατού.
Το Πολυτεχνείο όχι μόνο δεν έριξε τη Χούντα, αλλά έδωσε την ευκαιρία στους σκληροπυρηνικούς στρατιωτικούς να επιβάλουν μια σκληρότερη και ηλιθιότερη χούντα και να ματαιώσουν τη μετάβαση σε μια ελεγχόμενη μορφή κοινοβουλευτισμού που είχαν σχεδιάσει ο Παπαδόπουλος με τον Μαρκεζίνη, προγραμματίζοντας εκλογές για τον Φεβρουάριο του 1974. Οι “ήρωες” του Πολυτεχνείου, από τον Νοέμβριο του 73 μέχρι τον Ιούλιο του 74, που η τραγωδία της Κύπρου οδήγησε τη χούντα του Ιωαννίδη σε κατάρρευση, λούφαζαν.
Το ΚΚΕ λοιπόν ήταν σφόδρα αντίθετο στην εξέγερση. Αλλά όταν κατάλαβε ότι το “Πολυτεχνείο” είχε αρχίσει να μυθοποιείται από πολιτικάντηδες, που έψαχναν από τη μια για σύμβολα κι από την άλλη για αγωνιστικές περγαμηνές (που θα εξαργύρωναν αργότερα και με τις οποίες θα έκαναν περιουσίες – κάποιους από αυτούς ακόμα τους λουζόμαστε), κορόιδο ήταν να μην το οικειοποιηθεί; Απατεώνες είναι, δεν είναι ηλίθιοι να χάσουν τέτοια επενδυτική ευκαιρία.
Κι έτσι άρχισε να χτίζεται το παραμύθι. Πρώτα απ’ όλα έπρεπε να κατασκευαστούν “νεκροί”. Μα, δεν υπήρξαν νεκροί στα γεγονότα εκείνων των ημερών; Βεβαίως υπήρξαν. Κανένας όμως μέσα στο Πολυτεχνείο. Αυτό δεν σημαίνει ότι η χούντα πετούσε γαρύφαλλα στους διαδηλωτές. Στο ψαχνό βάραγε και τις περισσότερες φορές στην τύχη. Αλλά οι 24 επιβεβαιωμένοι νεκροί σκοτώθηκαν σε διάφορους δρόμους της Αθήνας, κοντά ή πολύ μακριά από το Πολυτεχνείο (στου Ζωγράφου, στα Νέα Λιόσια, μέχρι και στην Πάτρα!) όχι όμως μέσα στον χώρο του Πολυτεχνείου.
Κάποιοι “νεκροί” ήταν σεναριακή επινόηση. Διασημότερη από αυτούς η “Ηλένια”. “Γεννήθηκε” από το σκίτσο μιας όμορφης κοπέλας που άφησε κάποιος στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17/11/74, ανάμεσα στα λουλούδια. Το σκίτσο συνοδευόταν από ένα σπαραξικάρδιο μήνυμα: “Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής.
Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει…” Το μήνυμα έβγαζε μάτι ότι ήταν “μούφα”: αφού ο τύπος την έχασε, πώς ήξερε ότι είχε… μαρτυρικό τέλος; Και πώς χάνονται από ένα σπίτι και οι γονείς; Γείτονες δεν υπήρχαν να ρωτήσει; Λεπτομέρειες όλα αυτά για την “Αυγή” που μυρίστηκε λαβράκι και έφτιαξε ένα γνησίως αριστερό ρεπορτάζ με τίτλο “Τι απόγινε η Ηλένια μου;”. Και υπότιτλο: “Η τραγωδία ενός αγοριού που ψάχνει ακόμα για το δολοφονημένο κορίτσι του.” Και να τα δάκρυα βροχή για τη “δολοφονημένη” Ηλένια μαζί με μαρτυρίες “αυτοπτών” που άλλοι την είδαν να χάνεται στο πλήθος κι άλλοι είδαν έναν οπλισμένο να την πυροβολεί στην πλάτη και να βγάζει αίμα από το στόμα της. Μέχρι που κάποιος την είδε πραγματικά: σε διαφήμιση σαμπουάν της εταιρείας Breck! H «Ηλένια» ήταν η Νεοζηλανδή Nancy Cridland, διάσημο μοντέλο της εποχής!
Ο κατασκευαστής του παραμυθιού της Ηλένιας (άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου), Γιάννης Ηλιόπουλος, σπουδαστής σχολής ηλεκτρονικών, καταδικάστηκε στις 18/2/75 (είδατε πόσο γρήγορα γινόντουσαν τότε οι δίκες;) για απάτη, σε φυλάκιση 8 μηνών.
Όμως, όπως πάντα, η Δικαιοσύνη πιάνει τους ψιλικατζήδες. Οι άλλοι, τα μεγάλα κεφάλια της αριστεράς, οι κατασκευαστές της μεγαλύτερης μεταπολιτευτικής απάτης, όχι μόνο δεν καταδικάστηκαν αλλά έκαναν καριέρα και λεφτά με ουρά (και με Ε9) πουλώντας “επαναστατηλίκι” επειδή έτυχε να είναι η “γενιά” μιας εξέγερσης – αχταρμά που το μόνο που κατάφερε ήταν να δώσει στον Ιωαννίδη την ευκαιρία να ρίξει τον Παπαδόπουλο και να προκαλέσει την τραγωδία της Κύπρου. Κάτι ήξερε το ΚΚΕ και σαμποτάριζε την εξέγερση ως προβοκάτσια της CIA…
.
