Εάν θελήσει να καταγράψει ή να μνημονεύσει κάποιος, όλους τους καστοριανούς συγγραφείς ή βιβλιογράφους διαχρονικά, σίγουρα θα είναι δύσκολο, να τους απαριθμήσει, ανακαλύψει ή να τους αποκαλύψει.
Ακόμη και για συλλέκτες καστοριανών συγγραφέων-βιβλίων όπως αυτός ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ στο είδος του, συμπολίτης μας ΑΡΓΥΡΑΚΗΣ θα ήταν δύσκολο να μην παραλείψει κάποιον. Πέραν των πολύ γνωστών συγγραφέων όπως η Ιφιγένεια Διδασκάλου ο Ευστάθιος Πελαγίδης ο Ηλίας Παπαμόσχος, άλλων λιγότερο γνωστών όπως ο Ανδρέας Μήλιος και οι βραβευμένοι Νίκος Δόικος, Βενετία Σιώντα, κ.λπ., υπάρχουν και πολλοί άλλοι αναδυόμενοι άγνωστοι στο ευρύ κοινό, όπως ο εν λόγω συγγραφέας του βιβλίου, που παρουσιάζουμε σ’ αυτήν την δημοσίευση. Πρόκειται για τον συμπολίτη μας Πέτρο Πουρλιάκα του Πλουτάρχου (2*) και της Αγορίτσας (Ρίτσας) (3*) στου οποίου βιογραφικό σημείωμα του βιβλίου διαβάζουμε τα εξής:
Ο Πέτρος Πουρλιάκας, γεννήθηκε το 1969 στην Καστοριά, µε καταγωγή από το ορεινό χωριό Βλάστη. Υπηρέτησε στις Ειδικές Δυνάµεις του ΕΣ ως Καταδρομέας Αλεξιπτωτιστής. Είναι πρωτεργάτης και εµπνευστής των Διάπλων του Αιγαίου Πελάγους µε φουσκωτά σκάφη, που από το 1994 έως σήµερα (Οµάδα Αιγαίου)προσφέρουν εθελοντικά ιατρικές και κοινωνικές υπηρεσίες στους νησιώτες µε τεράστια επιτυχία. Πέρασε τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό Ωκεανό µε πλήρωµα έξι ατόµων σε ένα ταξίδι τεσσάρων µηνών από τον Πειραιά στην Αµερική µε ιστιοπλοϊκό σκάφος δώδεκα μέτρων, µε αποκλειστική χρήση πανιών στον Ωκεανό. Είναι κυβερνήτης ελικοπτέρου. Έχει ταξιδέψει µε όλα τα µέσα σε πάνω από εβδοµήντα χώρες σε όλη τη Γη. Είναι δροµέας αποστάσεων βουνού και ασφάλτου µε «διθυραµβικές» εγκαταλείψεις και σεµνούς τερµατισµούς σε πολλούς αγώνες, όπως τα 163 χµ. στα βουνά της Ροδόπης, στον Ευχίδειο Άθλο 107 χµ., τον Δόλιχο 257 χµ. και άλλους αγώνες, μικρούς και μεγάλους, µαραθώνιους και υπερµαραθώνιους. Άλλες εκδόσεις: Ποιητική συλλογή «Πνοές» (1996), ιδιωτική έκδοση, και «Πέρα από τις Στήλες» (2004), των εκδόσεων ΛIβάνη.
Το βιβλίο αφιερωμένο ‘’Σε όσους έχουν ματώσει……….’’ περιγράφει μέσω της ιστορίας του Φειδιππίδη την καθημερινή ζωή στην αρχαία Αθήνα πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια με έναν συναρπαστικό εκλαϊκευμένο και γλαφυρό τρόπο. Περιλαμβάνει 16 βιβλιογραφικές πηγές συγχρόνων εκδόσεων αρχαίων συγγραφέων, όπως του Ησίοδου του Ηράκλειτου του Πλάτωνα του Στράβωνα και πολλών άλλων αρχαίων πηγών με δεκάδες παραπομπές και διευκρινήσεις που ξεπερνούν τις 150.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε:
<< Οι Πέρσες πλησιάζουν στην αττική γη και η Αθήνα πρέπει να ζητήσει βοήθεια από τους Σπαρτιάτες. Ο ημεροδρόμος Φειδιππίδης λαμβάνει εντολή να τρέξει έως τη Σπάρτη και να επιστρέψει σε περίπου τρεις μέρες στον Μαραθώνα σε μια απόσταση πεντακοσίων σαράντα χιλιομέτρων. Παίρνει μέρος στη μάχη και κατόπιν διατάσσεται να ξανατρέξει(!) μέχρι την Αθήνα, ώστε να αναγγείλει το μήνυμα της νίκης. Και από τότε ο Φειδιππίδης τρέχει σε κάθε πόλη του πλανήτη που διεξάγεται ο Μαραθώνιος Δρόμος μήκους σαράντα δύο χιλιομέτρων, και ας μην έχει προορισμό την αγαπημένη του Αθήνα. Τρέχει, κάθε φορά που διεξάγεται ο αγώνας Σπάρταθλος, από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης στην Αθήνα έως τη Σπάρτη, μήκους διακοσίων πενήντα χιλιομέτρων! Τρέχει κάθε φορά που προπονείται ένας δρομέας τα πρωινά, τις νύχτες, τα μεσημέρια, σε κάθε πεζοδρόμιο, άσφαλτο ή μονοπάτι, με ζέστη, κρύο, χιόνι ή βροχή. Ο Φειδιππίδης φθάνει στην Αθήνα και πίνει από το κρασί της αθανασίας, Νενικήκαμεν!>>.
Από το περιεχόμενο του βιβλίου δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε περισσότερες λεπτομέρειες σε ένα τόσο σύντομο άρθρο. Εκείνο όμως το οποίο μπορούμε να διαπιστώσουμε είναι ότι, η ιδιοσυγκρασία, τα συναισθήματα και άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του χαρακτήρα μας, είναι διαχρονικά καιπαραμένουν πολλά από αυτά αναλλοίωτα στο διάβα των αιώνων, απορρίπτοντας περίτρανα την ανιστόρητη θεωρία του Γιάκομπ Φαλμεράυερ. Ο οποίος είπε ότι στον σύγχρονο Έλληνα δεν τρέχει ούτε σταγόνα αίμα Ελληνικό. Για να του απαντήσει ο μέγας ιστορικός και πατέρας της ελληνικής ιστοριογραφίας, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, ότι το αίμα δεν μιλάει. Μιλάει όμως η γλώσσα και αυτή είναι Ελληνική.
Θα μπορούσε κανείς από τα πολλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα των προγόνων μας να ξεχωρίσει την πίστη, τον πατριωτισμό, την αυτοθυσία, τον ηρωισμό και πολλά άλλα κοινά θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα όπως η διχόνοια, που παραμένουν σταθερά και αναλλοίωτα μέχρι σήμερα, λες και ο χρόνος δεν είχε καμία επίδραση στην ψυχοσύνθεση και τον χαρακτήρα μας. Όλα λοιπόν αυτά τα πανανθρώπινα χαρακτηριστικά έκαναν τον Φειδιππίδη να θυσιασθεί για την ανθρωπότητα, έτσι ώστε τώρα πια δεν ματώνει ούτε ιδρώνει, επειδή είναι φως λευκό, άσβεστο και άφθαρτο, που λάμπει μέσα σε κάθε άνθρωπο που προσπαθεί το αδύνατο, σημειώνει ο συγγραφέας. Όπως π.χ. οι απόγονοί του που δημιούργησαν το ’21, το 1912-13, το έπος του ’40και πολλά άλλα αδύνατα σε δυνατά που μας κάνουν να ελπίζουμε και να συνεχίζουμε να δημιουργούμαι ΝΕΑ Έπη, Μαραθώνιους, Θερμοπύλες, ‘Ολυμπιάδες και ότι άλλο μπορεί να χαρακτηρισθεί ως οικουμενική αξία και πολιτισμός.
Εμείς από την πλευρά μας ευχόμαστε το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο και να είναι ο συγγραφέας γερός και παραγωγικός και να συνεχίσει να μας εκπλήσσει ευχάριστα με το συγγραφικό του έργο.
(2*) Οικονομολόγος, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Τέως Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα ΔιοίκησηςΕπιχειρήσεων του ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας και νυν Πανεπιστημίου, με συγγραφικό έργο και αρθρογραφία σχετικά με τον κλάδοτης Γούνας, την τοπική ιστορία, ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά, κ.λπ.
(3*) Μαραθωνοδρόμος μεγάλων αποστάσεων αν και διανύει τα 80+.3 Μαραθωνοδρόμος της ζωής και της επιχειρηματικότητας, με τα προσωνύμιο ΄΄ Βερβερίτσα ΄΄ όπως την ανέφερε ο Λαογράφος Μαρούλα Γκαμπέση σε πρόσφατο άρθρο της.
.