Ο Βαγγέλης Γιάννος είναι ένας συγγραφέας που ο τρόπος γραφής του είναι καθηλωτικός. Σε πρόσφατη ανάρτηση του αναφέρθηκε και σχολίασε το βιβλίο του Στάθη Μασκαλίδη “Σαν Φυσάει ο Βαρδάρης” με πραγματικά και κολακευτικά λόγια προσδίδοντας στο έργο την πραγματική του διάσταση.
ΓΡΑΦΕΙ ο Βαγγέλης Γιάννος
Στο λυκαυγές της νιότης μου με μετέφερε το μυθιστόρημα του Στάθη Μασκαλίδη “Σαν Φυσάει ο Βαρδάρης”.
Ο συγγραφέας ,με την φρεσκάδα της πένας του, αποτύπωσε αριστοτεχνικά το σφρίγος της νιότης των ηρώων του,ζωγράφισε με λέξεις την ζωή της φοιτητοπαρέας, αλλά και τις δυσκολίες της καθημερινότητας, όσων βρίσκονταν μακριά από τις οικογένειές τους.
Σπουδές ,έρωτες,όνειρα,αγωνίες,απαγοητεύσεις , οικογενειακές συγκρούσεις, λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία,τροφοδοτώντας την ΖΩΗ.
Λειτούργησε ως εικολήπτης και αποτύπωσε λειτουργικά για την ιστορία του , μέρη, τοπία, κτήρια, ακομη και την κίνηση της πόλης της Θεσσαλονίκης,τα αξιοποίησε με φυσικότητα ,αναπλάθοντας τις μνήμες όσων έζησαν στην μεγάλη φοιτητούπολη!
Περιέγραψε με ξεχωριστό ρεαλισμό φοιτητικά στέκια ,μετατρέποντας την ατμόσφαιρα της φοιτητικής ανεμελιάς σε πλατό, για την αναπαράσταση των σκηνών της ευρηματικής μυθοπλασίας του, ίσως, εν μέρει και όχι!
Νεανικό το ύφος της γραφής του, αλλά με σεβασμό στις λέξεις. Ακόμη και τις προσωπικές στιγμές των ηρώων του ,τις απέδωσε με λογοτεχνικό ήθος, χωρίς “μοντερνους” εντυπωσισμούς και παρουσίασε τον έρωτα ως σύζευξη συναισθημάτων .
Ρέουσα η αφήγηση, με ποιητικά στοιχεία, με ταχύτητα σφριγηλή, όπως είναι και η νιότη, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη σελίδα, χωρίς περιστροφές, ως την τελευταία. Το τέλος αυτής της ευρηματικής σύλληψης είναι σκηνοθετική ανατροπή!
Εύγε, αγαπητέ Στάθη! Περιμένουμε την επόμενη λογοτεχνική σου παρουσία!
.
