Την 3η Μαρτίου 1878 υπογράφεται η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου μεταξύ Οθωμανών και Ρώσων για τη δημιουργία της μεγάλης Βουλγαρίας.
Ο τσάρος Αλέξανδρος Β’ τηλεγραφεί στον πρέσβη Ιγνάτιεφ: Ούτε σπιθαμή γης στους Έλληνες.
Και εκείνος του απαντά: Ας πάνε τώρα στην Πόλη κολυμπώντας!
ΙΣΤΟΡΙΑ : Στις 3 Μαρτίου 1878, μετά από σχεδόν έντεκα μήνες εχθροπραξιών, με κόστος τη ζωή περισσότερων από 15.000 στρατιωτών, η Ρωσική Αυτοκρατορία θριαμβεύει στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878 και αναγκάζει την Οθωμανική Αυτοκρατορία να υπογράψει ειρήνη.
Η συνθήκη υπεγράφη στα περίχωρα του Αγίου Στεφάνου της Κωνσταντινούπολης. Αυτή η συμφωνία προβλέπει την ίδρυση του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας εντός των συνόρων που υποδεικνύονται στον χάρτη με μαύρο χρώμα (βλ. παραπάνω εικόνα).
Στο άκουσμα των όρων της συνθήκης, η Ελλάδα ανησύχησε για το μέλλον της. Ο κόσμος παρομοίαζε την εξέλιξη αυτή με την άλωση της Κωνσταντινούπολης, ενώ και οι ελληνικοί πληθυσμοί της Μακεδονίας και της Θράκης ήταν σε αναβρασμό και ανησυχία, καθώς οι περιοχές προορίζονταν για τη Βουλγαρία.
Αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων ανάγκασε τις Μεγάλες Δυνάμεις να προσπαθήσουν να επιλύσουν το πρόβλημα. Η Βουλγαρία του Αγίου Στεφάνου παρέμεινε μόνο στα χαρτιά, αφού η συνθήκη της 3ης Μαρτίου 1878 αναθεωρήθηκε μετά από λιγότερο από τρεις μήνες στο Συνέδριο του Βερολίνου. Τα αποτελέσματα ήρθαν στις 24/5/1881, οπότε η Οθωμανική Αυτοκρατορία δέχτηκε να οριστούν νέα χερσαία σύνορα.
Υπό την Ελληνική κυριαρχία θα ήταν πια ένα μεγάλο τμήμα της Θεσσαλίας μέχρι τον Πλαταμώνα, ενώ θα εντασσόταν στην επικράτεια και ένα μικρό μέρος της Ηπείρου. Τελικά, η συμφωνία υπογράφηκε στις 2/7/1881. Ο Ελληνικός στρατός θα αρχίσει την πορεία του, με την είσοδο στην Άρτα, στις 23 Ιουνίου, και θα την τελειώσει, στις 21 Οκτωβρίου, στο Βόλο.
Όλα αυτά έγιναν κάτω από ένα πανηγυρικό κλίμα, με τον βασιλιά και τον πρωθυπουργό Κουμουνδούρο να είναι παρόντες και να γίνονται δεκτοί με ενθουσιασμό. Με αυτά τα νέα δεδομένα, η έκταση του Ελληνικού κράτους αυξήθηκε κατά 26,7% και ο πληθυσμός του κατά 18%.
