Πολλά ειρωνικά σχόλια προκάλεσε η φυσιογνωμία του μαχητή Μιχαήλ, του Τάγματος Αζόφ. Προφανώς, κάποιες και κάποιοι comme il faut περίμεναν να δουν ένα πρόσωπο φρεσκοξυρισμένο, με λεία και γυαλιστερή επιδερμίδα, με λευκά δόντια και χαμόγελο από διαφήμιση οδοντόκρεμας.
Ή άλλοι περίμεναν να δουν έναν άριο, με γαλανά μάτια και αποφασιστικό πιγούνι. Αντ’ αυτών είδαν έναν πολεμιστή αξύριστο, μπαρουτοκαπνισμένο, με χαραγμένη την αγωνία στο πρόσωπό του για την επόμενη ημέρα. Εναν πολεμιστή οχυρωμένο επί 44 ημέρες στα χαλάσματα και στα υπόγεια οικοδομικών συγκροτημάτων, που βάλλονται καθημερινά από τα ρωσικά πυρά.
Ολοι αυτοί, λοιπόν, υποδέχθηκαν σκωπτικά την παρουσία του Μιχαήλ στη Βουλή των Ελλήνων. Πίστεψαν πως ειρωνευόμενοι την εμφάνισή του θα αποδυνάμωναν το πολιτικό μήνυμα που κόμιζε ο πολεμιστής. Είναι μια κλασική μέθοδος, που χρησιμοποιούν άτομα που δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτα. Για να απαξιώσουν αυτά που υποστηρίζει ο αντίπαλός τους, τον προσβάλλουν για την εμφάνισή του –αν δεν την εγκρίνουν–, για την ιδιωτική ζωή του, ακόμη στοχοποιούν και τα παιδιά του.
Σε αυτή τη συμπεριφορά κατά του Μιχαήλ πρωταγωνίστησαν άτομα που ανήκουν στον αυτοαποκαλούμενο «προοδευτικό» χώρο. Για να τον μειώσουν, άφησαν στην άκρη τα αντιρατσιστικά και τα αντισεξιστικά φρονήματά τους, εγκατέλειψαν όλα όσα υποστηρίζουν για τον δικαιωματισμό και τις ταυτότητες και συμπεριφέρθηκαν με τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν, υποκριτικά, καταδικαστέο. Ο Μιχαήλ δεν είναι ένας «δικός» τους για να τον υπερασπιστούν. Με αυτά που λέει και κυρίως με αυτά που κάνει, ανήκει στους «απέναντι». Συνεπώς, έχουν κάθε δικαίωμα να ειρωνεύονται το χρώμα και την κατατομή του προσώπου, το ύφος του, τον τρόπο της ομιλίας του.
Σε αυτήν την άθλια αντιμετώπιση του πολεμιστή είναι χαρακτηριστική η σιωπή των ευαίσθητων συλλογικοτήτων, των αριστερών κομμάτων που, υποτίθεται, ανεμίζουν τη σημαία του δικαιωματισμού και του αντιρατσισμού, της «προοδευτικής» ιντελιγκέντσιας και των Ροβεσπιέρων της πολιτικής ορθότητας, που με απάθεια όλοι αυτοί παρατηρούν να ξετυλίγεται ένας ρατσισμός με «προοδευτικό» πρόσημο. Και με τη σιωπή τους τον αποδέχονται. Ομως, δικαιωματισμός και αντιρατσισμός α λα καρτ δεν νοείται. Ετσι υπονομεύουν οι ίδιοι τις αξίες που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται.
