(Το κείμενο που ακολουθεί, καλλιέργησε ο πόνος για το μαρτύριο ενός ολόκληρου λαού..)
Εν όψει της Μεγάλης Εβδομάδος και για να αποκτήσει η εισβολή στην Ουκρανία έναν επίκαιρο συμβολικό/πνευματικό σκοπό, θα ήθελα να καταθέσω στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ Ρωσική Εκκλησία και τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ κ.Πούτιν τα κάτωθι:
- α. Τη Μεγάλη Τετάρτη, κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας του Νιπτήρος, θα ήταν σωστό οι Ρώσοι να πλύνουν όχι μόνο τα πόδια, αλλά ολόκληρο το Ουκρανικό έθνος με χημικά!
- β. Τη Μεγάλη Πέμπτη να μαζευτούν οι μυροφόρες Ρωσίδες μάνες και να βάψουν κόκκινους τους πυραύλους και τις βόμβες της Ρωσίας. Αμέσως μετά να σταλούν τα χαριτωμένα αυτά δωράκια για να τσουγκρίσουν τα κεφαλάκια των Ουκρανών αδελφών μας.
- γ. Τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ, θα ήταν σωστό να σταυρωθούν όλοι οι Ουκρανοί αιχμάλωτοι, συμμετέχοντας στο Πάθος του Κυρίου μας. Θα πρότεινα να χρησιμοποιηθούν για το σκοπό αυτό οι συμπαθείς Τσετσένοι μουσουλμάνοι πολεμιστές, των οποίων η ευαισθησία και διακριτικότητα αρμόζει στην περίπτωση.
- δ. Τη Μεγάλη Παρασκευή να χτυπούν χαρμόσυνα πένθιμα οι καμπάνες καθώς θα ενταφιάζουν σε ομαδικούς τάφους πτώματα Ουκρανών.
- ε. Τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ, να ξεκινήσει μία μεγάλη μηχανοκίνητη επίθεση, σαν λιτανεία ας πούμε,στ. ώστε στην πρώτη Ανάσταση το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι να μπορούν να εισέλθουν στον παράδεισο, βαπτισμένοι στο τίμιο αίμα τους.
- ζ. Το Μεγάλο Σάββατο τα μεσάνυχτα αντί για το Άγιο Φως, να γίνουν ρίψεις πυρηνικών που επίσης βγάζουν φως και μάλιστα πιο έντονο στα μάτια μας. Τα πυρηνικά αντικαθιστούν ταυτόχρονα και τα βεγγαλικά, οπότε θα γίνει και οικονομία. Να σημειωθεί ότι εάν προκληθούν πολλές πυρηνικές εκρήξεις, το γιορτινό και χαρωπό τους απαύγασμα θα είναι ορατό και από το διάστημα, με αποτέλεσμα να δώσουμε και λίγη χαρά στους εξωγήινους που μας παρακολουθούν.
- η. Έτσι, τη λαμπρή ημέρα της Κυριακής του Πάσχα, όλοι οι Ορθόδοξοι Ουκρανοί, ευεργετημένοι από τον ομόδοξο Ρωσικό λαό, θα μπορούν να αγάλλονται στην Βασιλεία των Ουρανών. Μία απλή πρόταση καταθέτω…
(Μερικές φορές, η προσευχή, η μνημόνευση στις ιερές ακολουθίες και τα δάκρυα δεν αρκούν για να επουλωθούν πληγές. Όταν έρθει η ώρα θα πρέπει να βάλουμε γερά το χέρι στην τσέπη μας για να ενισχύσουμε την ανοικοδόμηση από τις στάχτες, μίας ολόκληρης χώρας. Η Εκκλησία εκτός από τις παραπάνω υλικές ανάγκες, αναλαμβάνει και την ποιμαντική ευθύνη για την “πνευματική” θεραπεία τόσων ανθρώπων.)
Κύριε και Θεέ μας, σώσε τους αδελφούς μας. Αμήν
Π. Νικόλαος Γιαννουσάς
