Τα όσα είπε ο Ερντογάν στο Υπουργικό του Συμβούλιο για την Ελλάδα δεν (είναι κάτι σύνηθες στις διεθνείς σχέσεις. Στην πραγματικότητα, τινάζει στον αέρα τις διμερείς σχέσεις και βεβαίως τις προσπάθειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη να διαμορφώσει κλίμα “ήρεμων υδάτων” λόγω και του Ουκρανικού και της τουριστικής περιόδου. Προφανώς, μία τόσο ακραία κίνηση, ακόμα και για τα μέτρα του Ερντογάν, δεν μπορεί να ερμηνευθεί αποκλειστικά ως εκδήλωση θυμικής αντίδρασης στις πολύ προσεκτικές αναφορές που έκανε ο Έλληνας πρωθυπουργός για την Τουρκία (χωρίς να την κατονομάσει) στο Κογκρέσο.
Ακόμα και όσοι αρέσκονται να βάζουν το κεφάλι στην άμμο, είναι υποχρεωμένοι να ομολογήσουν ότι η Τουρκία όχι απλώς έχει συνεχίζει την επιθετικότητά της, αλλά έχει “ανεβεί πίστα”. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν η εξόφθαλμη κλιμάκωση συνιστά προετοιμασία του εδάφους για να επιχειρήσει ο Ερντογάν κάποιο επεκτατικό τετελεσμένο. Αν και κανείς δεν μπορεί να είναι κατηγορηματικός, εδώ και πολύ καιρό έχω διατυπώσει την εκτίμηση ότι οι μονομερείς επεκτατικές πρωτοβουλίες της Άγκυρας φέρνουν πιο κοντά έναν τουρκικό στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό.
Τελευταία προσθήκη στο καλάθι του τουρκικού επεκτατισμού είναι η επιστολή του μόνιμου αντιπροσώπου της Τουρκίας στον ΟΗΕ (ας σημειωθεί ότι δεν έχει απαντηθεί από την ελληνική πλευρά) και οι δηλώσεις Τσαβούσογλου και Ερντογάν, με τις οποίες η Άγκυρα δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα άρει την αναγνώριση της ελληνικής κυριαρχίας στα μεγάλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου εάν δεν αποστρατιωτικοποιηθούν. Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία αμφιβολία ότι ο τουρκικός επεκτατισμός έχει πραγματοποιήσει ποιοτικό άλμα. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
