Οι παραβολές του Χριστού στα ευαγγέλια κρύβουν μεγάλες αλήθειες όπως οι μύθοι της αρχαιότητας και όχι μόνο. Μια τέτοια περίπτωση μελέτης, αγγλιστί Case Study, ήταν η αφήγηση που είχα την τιμή να ακούσω από ένα απόμαχο γουναρά συμπολίτη μας, ο οποίος με την επιχειρηματική του στάση και συμπεριφορά τίμησε την ιδιαίτερη πατρίδα του την Καστοριά και το παρεξηγημένο επάγγελμα του γουνοποιού. Το πλήρες όνομα του αγαπητού Κώστα δεν μπορώ να αποκαλύψω για ευνόητους λόγους. Θα προσπαθήσω όμως μέσα από την βιωματική του εμπειρία να στείλω ή να δώσω το μήνυμα στους αναγνώστες και κυρίως στους νέους, για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν, όχι μόνο την επαγγελματική τους σταδιοδρομία και καριέρα, αλλά και τη στάση ζωής.
Ο αγαπητός λοιπόν φίλος Κώστας, όπως χιλιάδες άλλοι συμπολίτες μας στη μέση περίπου της δεκαετίας του ’60 μετανάστευσε στην Γερμανία και βρέθηκε να δουλεύει σε μια μεγάλη γουνοποιητική γερμανική φίρμα, όπου οι συνθήκες εργασίας ήταν για τα ελληνικά δεδομένα όνειρο θερινής νυκτός. Εκτός του ότι όλοι οι γουνεργάτες δούλευαν με άσπρες ολοκάθαρες ποδιές υπήρχε και σύστημα απορρόφησης της σκόνης των τριχών και των μπουκλουκιών (στην καστοριανή διάλεκτο άχρηστα υπολείμματα γουναρικών), μέσα στο τεράστιο αυτό εργαστήριο. Εκεί δούλεψε για δυόμιση περίπου χρόνια ο Κώστας και στις αρχές του 1967 ήρθε στην Καστοριά να συνεχίσει την δραστηριότητά του, τόσο ως δάσκαλος στην Σχολή Γουνοποιίας, αλλά κυρίως ως εκπρόσωπος μιας μεγάλης γερμανικής φίρμας, που έδινε φασόν δουλειά στην Καστοριά. Το ήθος του και η εντιμότητά ήταν σπάνιο φαινόμενο όχι μόνο σήμερα αλλά ακόμη και εκείνη την εποχή που υποτίθεται ότι ο κόσμος ήταν ποιο άδολος.
Ο ρόλος του γουνοτεχνίτη Κώστα ήταν να ελέγχει τα έτοιμα γουναρικά που κατασκεύαζαν οι καστοριανοί γουνοποιοί για λογαριασμό της γερμανικής φίρμας (φασόν) και έτσι να δίνει την άδεια για αποστολή. Με το που ανέλαβε τον έλεγχο ο άνθρωπος αυτός αμέσως μειώθηκαν δραστικά οι επιστροφές ελαττωματικών παλτών των πολυκαταστημάτων της Γερμανίας προς τον Γερμανό γουνέμπορο. Κάποιοι φασονιέριδες δυσαρεστήθηκαν φυσικά από την ακεραιότητα του έν λόγω συμπολίτη μας και θέλησαν να τον συκοφαντήσουν.
Όταν λοιπόν επέστρεψε σε έναν υπεργολάβο 28 παλτά για επιδιόρθωση, εκείνος αντέδρασε απειλητικά και την επόμενη μέρα ταξίδεψε με το αεροπλάνο στην Γερμανία προκειμένου να διαβάλει τον καστοριανό εκπρόσωπο της γερμανικής φίρμας και να ζητήσει την απόλυσή του. Γερμανικά δεν γνώριζε ο καστοριανός υπεργολάβος, έτσι λοιπόν μίλησε στον ιδιοκτήτη μέσω διερμηνέα, παρουσία του γενικού διευθυντή της γερμανικής εταιρείας, ο οποίος είχε πλήρη εμπιστοσύνη στον καστοριανό εκπρόσωπό Κώστα, όπως και ο ιδιοκτήτης της γερμανικής φίρμας. Μετά τα δυσφημιστικά λόγια που είπε ο υπεργολάβος, τον οποίο άκουσε με προσοχή Γερμανός ιδιοκτήτης, του είπε με φιλικό ύφος τα εξής:
<< Είμαστε συνεργάτες τόσα χρόνια, κέρδισες πολλά χρήματα όπως και εγώ, αλλά από τότε που ανέλαβε ο Κώστας τον έλεγχο στην Καστοριά, δεν έχω σχεδόν καμία επιστροφή από τα μεγάλα Kaufhof (πολυκαταστήματα). Επομένως ο Κώστας κάνει πολύ καλά την δουλειά του, δεν χαρίζεται ούτε στον αδελφό του και είναι πολύ έντιμος>>. Έτσι ο λοιπόν ο εν λόγω υπεργολάβος με το χαρακτηριστικό παρατσούκλι, κάνει στροφή 180 μοιρών και συμφωνεί με το αφεντικό. Γυρνάει στην Καστοριά, περνά έξω από το κατάστημα του Κώστα οδηγώντας το αυτοκίνητο του και χωρίς να κάνει τον κόπο να κατέβει, αναγκάζει τον ευγενέστατο αυτόν άνθρωπο Κώστα, να πάει αυτός σε εκείνον και να του πει: << Κώστα μίλησα με το αφεντικό μας στην Γερμανία και μην ανησυχείς δεν πρόκειται να σε πειράξει κανένας>>.
Η απάντηση του Κώστα ήταν αφοπλιστική: << Δεν χρειάζομαι την βοήθεια κανενός για να κάνω καλά την δουλειά μου εξάλλου δεν ζήτησα ούτε από σένα να μεσολαβήσεις για λογαριασμό μου>>. Έτσι ο θρασύδειλος φασονιέρης αποχώρησε συμμορφούμενος προς τις νέες υποδείξεις.
Ο Κώστας δούλεψε για οκτώ χρόνια περίπου ως ελεγκτής και στα τέλη της δεκαετίες του ’70 η φίρμα αποφασίζει να δώσει και σ’ αυτόν υπεργολαβία δερμάτων όπως έδινε σε άλλες δεκατέσσερις επιχειρήσεις στην Καστοριά. Εκεί γνώρισε ακόμη μια ψυχρολουσία ο Γερμανός γουνέμπορος.
Διαπίστωσε ο Γερμανός εργοδότης ότι, ο Κώστας χρησιμοποιούσε (άρα και επέστρεφε ή περίσσευε πολλά περισσότερα δέρματα), για την κατασκευή ενός έτοιμου παλτού ή ενδύματος από ότι οι υπόλοιποι φασονιέριδες-υπεργολάβοι. Δηλαδή με την ακεραιότητά του χαλνούσε την πιάτσα όπως είθισται να λέγεται. Τον εξαίρετο αυτόν καστοριανό βιοτέχνη είχα την τύχη να τον γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια, αλλά τον γνώρισα καλύτερα τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά από μία συνέντευξη που έδωσε σε έναν Γερμανό ερευνητή για τον οποίο είχα αφιερώσει πριν λίγα χρόνια ένα ειδικό άρθρο.
Συμπέρασμα:
Ο Κώστας ήταν και είναι ένα πρότυπο χαρακτήρα και ακεραιότητας που σπανίζει και με το ήθος του τιμά τον κλάδο που τον ανέδειξε, καθώς και την ιδιαίτερη πατρίδα του την Καστοριά που τον φιλοξένησε. Είναι ένας από αυτούς του λίγους που κρατάνε τις κοινωνίες όρθιες εν καιρώ ειρήνης όπως οι Ήρωες τις απελευθερώνουν εν καιρώ πολέμου. Εάν τέτοιους ανθρώπους μπορούσαμε να τους υποκινήσουμε να ασχοληθούνε με τους φορείς και τα κοινά, σίγουρα η κοινωνία μας θα ήταν πολύ καλύτερη.
Εμείς έχοντας ως χρέος τέτοιους ανθρώπους να τους προβάλουμε, το κάνουμε αυτό προκειμένου να καταδείξουμε ότι, η συμπεριφορά αυτή αποβαίνει προς μακροπρόθεσμο όφελος όχι μόνο του ίδιου του ατόμου αλλά και της υπόλοιπης κοινωνίας.
Επομένως ο Κώστας δεν ήταν ένας από αυτούς που κέρδισαν χρήματα ανέντιμα όπως πολλοί άλλοι, οι οποίοι όσο εύκολα-ανέντιμα τα έβγαλαν, τόσο εύκολα τα ξόδεψαν σε χλιδή, τζόγους, άσωτη ζωή κ.λπ., με αποτέλεσμα να βλέπει κανείς σήμερα τα παιδιά τους να ταλαιπωρούνται πληρώνοντας τις αμαρτίες των γονιών τους. Όταν δε τον ρώτησα, πως η Γερμανία μετά από μία τόσο μεγάλη καταστροφή, μπόρεσε, όχι μόνο να ορθοποδήσει, αλλά να γίνει και Ηγέτης μέσα στην Ευρώπη, μου απάντησε απλά και κατανοητά. Εάν εμείς εδώ στην Ελλάδα είμαστε κατά το 20% ‘’σωστοί’’ οι Γερμανοί είναι κατά το 80%.
Φυσικά τα ποσοστά αυτά δεν είναι απόλυτα, εκείνο όμως που έχει σημασία είναι, κατά πόσο αυτό το 20% θα μπορέσει να γίνει 25 μετά 30 και ούτω καθεξής έτσι ώστε το υγιές κομμάτι να γίνει πλειοψηφικό και έτσι η κοινωνία να επιβιώσει. Διότι εάν επικρατήσει η σαπίλα τότε όλη η κοινωνία θα καταρρεύσει, όπως μας αποκαλύπτει και μας διδάσκει η Ιστορία.
.
