Η ιστορία του ήρωα ανθυποπλοιάρχου που κράτησε την Πάφο ελεύθερη και οδήγησε τους Τούρκους σε αλληλοεξόντωση
Το απόγευμα της 19ης Ιουλίου, λίγες μόνο ώρες πριν την τουρκική εισβολή, το Ελληνικό αποβατικό «Λέσβος» έριξε άγκυρα στο λιμάνι της Αμμοχώστου.
Μετά την αποβίβαση των στρατευμάτων αντικατάστασης, επιβιβάστηκαν άλλοι 450 στρατιώτες που απολύονταν ή μετεγκαθίστανται από την ΕΛΔΥΚ στην Ελλάδα. Στη συνέχεια το πλοίο αναχώρησε γύρω στις 18:00 με κατεύθυνση την Ελλάδα
Το πρωί της 20ης Ιουλίου ο Ανθυποπλοίαρχος Ε Χανδρινός που από την 1η Αυγούστου του 1973 κυβερνούσε το αποβατικό «Λέσβος» ενημερώθηκε από το ραδιόφωνο για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Τότε το «Λέσβος» απείχε περίπου 40 ναυτικά μίλια από την Πάφο. Ο Χανδρινός έλαβε τη διαταγή να πλεύσει ανατολικά και να αποβιβάσει τα στρατεύματα στην Λεμεσό. Αυτή η παραγγελία αργότερα ακυρώθηκε και το πλοίο διατάχθηκε να πλεύσει στην Πάφο. Στην επίσημη αναφορά του, ο Χανδρινός σημειώνει ότι η επιστροφή στην Κύπρο και η προοπτική μάχης κατά των τουρκικών δυνάμεων εισβολής έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τα στρατεύματα που βρίσκονταν στο πλοίο
Γύρω στις 14:00, το «Λέσβος» αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Πάφου και τα στρατεύματα άρχισαν να αποβιβάζονται.
Ενώ η αποβίβαση βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη, ο Χανδρινός κλήθηκε από τον τοπικό διοικητή της κυπριακής Εθνικής Φρουράς να επιτεθεί στις οχυρωμένες θέσεις των Τουρκικών και τουρκοκυπριακών δυνάμεων στον κοντινό θύλακα Μούτταλος
Αν και δεν είχε εντολές εμπλοκής από την Αθήνα, ο Χανδρινός αποφάσισε να βομβαρδίσει τον θύλακα με τα δίδυμα πυροβόλα Bofors των 40 mm του πλοίου. Λόγω έλλειψης επαρκούς ναυτικού προσωπικού, τα πυροβόλα επανδρώθηκαν από άνδρες της ΕΛΔΥΚ που είχαν λάβει σύντομη, επί τόπου εκπαίδευση ενώ βρίσκονταν εν πλω!
Πάνω από 900 οβίδες εκτοξεύτηκαν σε διάστημα δύο ωρών, και είχε ως αποτέλεσμα την παράδοση δύο βαριά οπλισμένων τουρκικών ταγμάτων!
Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν πλοίο «πρώτης γραμμής», το «Λέσβος» ήταν το μόνο σκάφος του Ελληνικού Ναυτικού που πολέμησε κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Εξουδετέρωσε το τουρκικό προπύργιο και βοήθησε αποφασιστικά στη διατήρηση της πόλης στα Ελληνικά χέρια.
Τα στρατεύματα που αποβιβάστηκαν στην Πάφο μεταφέρθηκαν με λεωφορεία στους στρατώνες της ΕΛΔΥΚ στη Λευκωσία. Ανέλαβαν ενεργά μάχιμα καθήκοντα και πολέμησαν γενναία κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής (Αττίλας 2) στα μέσα Αυγούστου 1974.
Ως αποτέλεσμα του βομβαρδισμού στην Πάφο, τουρκικές αναφορές για συνοδευόμενο ελληνικό πλοίο που μετέφερε ενισχύσεις άρχισαν να κυκλοφορούν. Η σύγχυση επιδεινώθηκε καθώς πληροφορίες ανέφεραν ότι σκάφη του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού βρίσκονταν στα ανοιχτά της Πάφου.
Το πρωί της 21ης Ιουλίου η τουρκική ναυτική διοίκηση διέταξε τρία αντιτορπιλικά που συνόδευαν τη δύναμη απόβασης στην Κερύνεια να πλεύσουν δυτικά και να αναχαιτίσουν την υποτιθέμενη ελληνική νηοπομπή. Ο Χανδρινός παραπλάνησε τους Τούρκους αποπλέοντας νότια, προς την Αίγυπτο ενώ οι αντίπαλοι τον αναζητούσαν στα βορειοδυτικά. Έστειλαν και αεροσκάφη προκειμένου να ανακαλύψουν τη νηοπομπή. Εντόπισαν τα τρία αντιτορπιλικά, αμερικανικής κατασκευής, τα οποία θεώρησαν Ελληνικά κι επιτέθηκαν. Είχαν τα ίδια εξωτερικά χαρακτηριστικά με τα ελληνικά μόνο που ήταν τουρκικά!
Η επίθεση των Τούρκων στα δικά τους πλοία είχε ολέθρια αποτελέσματα. Ένα από τα πλοία τους, το «Kocatepe» κάηκε ολοσχερώς και σύντομα βυθίστηκε, ενώ και τα άλλα δύο πλοία είχαν υποστεί πολύ σοβαρές ζημιές. Οι απώλειες σε άνδρες ήταν επίσης βαριές. Από τα αντιαεροπορικά πυρά των πλοίων, τα οποία απάντησαν στις επιθέσεις που δέχονταν, τελικά, επλήγησαν πέντε τουρκικά μαχητικά, ένα εκ των οποίων κατέπεσε!
Ο Ανθυποπλοίαρχος Χανδρινός όσο ήταν εν ζωή δεν έλαβε κάποια τιμητική διάκριση για τη δράση του στην Κύπρο. Το 1982 προήχθη σε Πλοίαρχος και δύο χρόνια αργότερα διορίστηκε Στρατιωτικός Ακόλουθος στην Άγκυρα.
Τον Μάιο του 1986, ενώ οδηγούσε κοντά στην Κομοτηνή με κατεύθυνση από Αθήνα και τελικό προορισμό την Άγκυρα, ο Χανδρινός τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο και δεν ανέρρωσε ποτέ πλήρως από αυτό. Συνταξιοδοτήθηκε στις 26 Μαρτίου 1992 και πέθανε στις 27 Ιουλίου 1994.
Τιμήθηκε μετά θάνατον το 2015.
.