Παρακολουθούμε έκπληκτοι τις τελευταίες ημέρες στο δημοτικό πολιτικό σκηνικό νυν σύμβουλοι να “πηδάνε από το καράβι” της κυβερνώσας δημοτικής παράταξης.
Στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση -αυτό αποδείχθηκε την προηγούμενη τετραετία – δεν υπάρχουν ενδοιασμοί, ούτε περιθώρια δισταγμών, όταν διακυβεύεται είτε η πολιτική επιβίωση ενός προσώπου με μικρές ή μεγαλύτερες φιλοδοξίες, είτε ο μισθός του προέδρου ή του αντιδημάρχου που για ορισμένους σήμερα αποτελεί μέσο επιβίωσης, είτε τέλος “η απόσπαση του παιδιού μας” που με την εκλογή του στα όργανα διασφαλίζεται… Σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα προσωπεία πέφτουν και αποκαλύπτεται το πραγματικό αποκρουστικό πρόσωπο: ο δόλος και η σκληρότητα, η απάτη και υποκρισία, το οργανωμένο ψεύδος, η κυνικότητα ή η υποταγή “των υπηκόων” με κάθε μέσο…
Εδώ αποκαλύπτεται η πραγματική φύση της φθηνής πολιτικής, καθώς σωτήρες που λίγο πριν προσκόμιζαν τα διαπιστευτήρια του νέου και άφθαρτου, του ηθικού, που αυτοπροτείνονταν ως αυτοί που θα παλέψουν για τον τόπο, τελικά εμφανίζονται μπροστά στα μάτια μας σαν χάρτινες καρικατούρες.
Η δυσοσμία που εκπέμπεται από αυτή την κατάσταση ενισχύει το κλίμα απαξίωσης των δημοτικών πραγμάτων όπως διαμορφώθηκαν την τελευταία τετραετία και ενισχύει τα αντανακλαστικά της κοινωνίας που επιθυμεί την ριζική αλλαγή και το ξήλωμα της μονοπρόσωπης ηγεμονίας που πατρονάρουν γνωστά ΜΜΕ της περιοχής.
Το καράβι μπάζει νερά, ας το βοηθήσουμε να βουλιάξει…
