Η «Μαγική Λιμνοπολιτεία» όπως παρουσιάστηκε στο ρεπορτάζ του ACTION 24 είναι ένα υπόδειγμα του πώς ένας τόπος μπορεί να εξευτελιστεί από ερασιτεχνισμό, προχειρότητα και μια εμμονή της δημοτικής εξουσίας να τα κάνει όλα με μπόλικη δόση αλαζονείας και ασχετοσύνης, χωρίς σχέδιο, χωρίς γνώση, χωρίς μεράκι και χωρίς στοιχειώδη σεβασμό στην εικόνα της πόλης.
Αρχίσαμε τις δικαιολογίες για την επισκεψιμότητα – Οι αγρότες – “Φέτος υπάρχει διστακτικότητα”
Σε ερώτηση της δημοσιογράφου για το πως πάει η κίνηση, ο κ. Στυλιάδης δηλώνει πως φέτος υπάρχει διστακτικότητα από τον κόσμο γιατι οι αγροτικές κινητοποιήσεις κρατάνε τον κόσμο σε αναμονή. “Δυστυχώς παρ’ όλη την επιθυμία που έχουν πάρα πολλοί άνθρωποι να επισκεφτούν την Καστοριά, προς το παρόν η κίνηση είναι σε αναμονή γιατί περιμένουν όλοι τις εξελίξεις…οι άνθρωποι είναι σε αναμονή…
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχουν πολλοί…ψίθυροι από εκπαιδευτικούς και γονείς για τις…εντολές “επιστράτευσης” που δίνονται στα τοπικά σχολεία (για το καλό του τόπου βεβαίως βεβαίως), έτσι ώστε με το στανιό να οδηγούνται τα παιδιά στο πάρκο για να φαίνεται ότι υπάρχει κάποια επισκεψιμότητα και μην ξεφτιλιστούμε εντελώς…Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπεις βαριεστημένα παιδιά να κατεβαίνουν πρωί πρωί απ’ το λεωφορείο για να επιτελέσουν το ιερό καθήκον τους που αφορά στην ενίσχυση της κατά τα άλλα “μαγικής” -χοχοχο- λιμνοπολιτείας…Κατάντια που φέρνει κάτι από Βόρεια Κορέα που το καθεστώς λέει πότε θα κλάψεις, πότε θα γελάσεις και τι κούρεμα θα κάνεις…
Μια «μαγική» εικόνα… θλίψης
Αν κάποιος παρακολούθησε το συγκεκριμένο βίντεο, δύσκολα θα πειστεί ότι η μαγεία των γιορτών «βρίσκεται στην Καστοριά», όπως μάταια επιμένει ο τίτλος.
Το πλάνο του προέδρου με την θλιβερή εικόνα που παραπέμπει περισσότερο σε έναν κουρασμένο δημόσιο υπάλληλο που τον ανάγκασαν να κάνει αγγαρεία, μπροστά από μια μουντή, άδεια και καθόλου «μαγική» Λιμνοπολιτεία, λειτουργεί περισσότερο ως αντικίνητρο επίσκεψης παρά ως προβολή του χριστουγεννιάτικου πάρκου.
Όταν δεν ξέρουν ούτε τα ονόματα
Η εικόνα της ερασιτεχνικής αντιμετώπισης δεν περιορίζεται στο σκηνικό.
Δεν έχουν εξηγηθεί σωστά ούτε τα βασικά: Πώς λέγεται η δημοτική εταιρεία (Μακεδνός, και όχι «Μακένδος») και πώς λέγεται ο ίδιος ο πρόεδρος (Στυλιάδης, όχι «Στυλιαδής», ούτε «Στυλιανίδης»), με αποτέλεσμα να εκτίθενται και ο φορέας και ο ίδιος ο πρόεδρος σε ζωντανή μετάδοση.
Επικοινωνία για κλάματα από τον πρόεδρο
Ο πρόεδρος εμφανίζεται να έχει αναλάβει προσωπικά την επικοινωνία της Λιμνοπολιτείας, λες και η στρατηγική προβολής ενός θεματικού πάρκου είναι υπόθεση «να πάω εγώ να τα πω στην τηλεόραση και βλέπουμε». Εκτός κι αν τον άφησαν να το κάνει άλλοι…άδειοι τενεκέδες για να εκτεθεί και να φανεί «και καλά», η διαφορά όταν κάνουν αυτοί το ίδιο, με το γνωστό…θόρυβο που προκαλούν οι άδειοι τενεκέδες.
Η θλιβερή αμηχανία, η πλήρης άγνοια επικοινωνιακού λόγου, ο τρόπος που στέκεται, τα χέρια μέσα στα μανίκια σαν να βγήκε να πετάξει τα σκουπίδια ένα πρωί, η τραγική έκφραση, οι σκέψεις που αποτυπώνονται χωρίς δομή και ρυθμό, η πλήρης απουσία ξεκάθαρου μηνύματος και η αυτοσχέδια παρουσίαση με πολλές οκάδες καταστροφικού αρνητικού επαρχιωτισμού, αποτυπώνουν μια διοίκηση που συγχέει την ευθύνη της σοβαρής προβολής ενός τόπου, με το «πάμε όπως να ’ναι».
Άλλη χρονιά, άλλο θέμα, ίδια προχειρότητα
Η κορύφωση του φιάσκου είναι η χρήση πλάνων από περσινό θέμα (Πινόκιο) δίπλα σε ένα φετινό πάρκο που δεν έχει καμία σχέση με αυτό το concept.
Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει το κανάλι ότι φέτος η Λιμνοπολιτεία έχει διαφορετικό θέμα, με αποτέλεσμα να βλέπουμε στην οθόνη ένα θλιβερό, άδειο «σήμερα» δίπλα σε ένα εντελώς άσχετο «χθες», που παραπλανά τον θεατή και γελοιοποιεί για να μην πούμε σαμποτάρει την ίδια την προσπάθεια. Πυροβολούν μόνοι τους τα πόδια τους αυτοί οι άνθρωποι…
Τραγικές επιλογές, τραγικό μήνυμα για τον τόπο
Όταν οι αρμόδιοι αντιμετωπίζουν ένα θεματικό χριστουγεννιάτικο πάρκο σαν προσωπικό τους παιχνίδι και όχι ως σοβαρό εργαλείο προβολής της πόλης, το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε παρά να είναι τόσο φτωχό, όσο δείχνει το ρεπορτάζ.
Αυτό που μένει στον θεατή δεν είναι η γιορτινή Καστοριά, αλλά η εικόνα ενός τόπου που έχει παραδοθεί στην προχειρότητα, στις προσωπικές φιλοδοξίες, στην επανάπαυση στο μέτριο και στην πλήρη έλλειψη επαγγελματισμού, εικόνας και ουσίας, με μια Λιμνοπολιτεία που κάθε άλλο παρά μαγική μοιάζει.
Και δείτε σε αντίθεση το γειτονικό ΠΟΖΑΡ όπου οι άνθρωποι δημιούργησαν ένα πολύ πιο αυθεντικό concept μέσα στη φύση (Παραμυθοχώρα) το οποίο έχει λάβει απίστευτα θετικές κριτικές φέτος:
