Σε κλαίει ο λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάριΣτον τόπο, που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλληκάρι.Πανάλαφρος ο ύπνος σου του Απρίλη τα πουλιάΣαν του σπιτιού σου να τ’ ακούς λογάκια και φιλιά,Και να σου φτάνουν του χειμώνα οι καταρράχτες,Σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτεςΠλατειά του ονείρου μας η γη και απόμακρη. Και γέρνειςΕκεί και σβεις γοργά.Ιερή στιγμή.…