Δεν είναι μόνον η εσπευσμένη καραντίνα στην Γερμανία, είναι και η πλήρης κατάρρευση του συστήματος υγείας στην Σουηδία, όπου παραιτούνται γιατροί, ενώ η Ιταλία γνωρίζει μια πρωτοφανή έξαρση της πανδημίας με ρεκόρ θανάτων.
Τολμώ μια πρόβλεψη. Σε 30-40 ημέρες η πατρίδα μας θα ξαναγίνει το παγκόσμιο υπόδειγμα όχι πλέον της αντιμετώπισης του δεύτερου κύματος κορονοϊού, αλλά γιατί με την σημερινή συντηρητική πολιτική της απέφυγε το τρίτο κύμα.
Είναι γεγονός πως η κυβέρνηση πήρε μια δύσκολη απόφαση με το περιορισμένο άνοιγμα της αγοράς. Δυσαρέστησε πολλούς, φέρνει σε οικονομικό αδιέξοδο άλλους. Όμως αυτή η πολιτική θα δικαιωθεί σε λίγο καιρό.
Η συμπεριφορά των πολιτών δεν μπορεί να ελεγχθεί και αυτό φάνηκε και στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Στην πραγματική ζωή η ανευθυνότητα λίγων ακυρώνει την υπευθυνότητα των πολλών. Η ατομική ευθύνη για να φέρει αποτέλεσμα θα πρέπει να έχει καθολική ισχύ. Ανεύθυνοι, είτε λόγω ανοησίας είτε λόγω ιδεοληψίας είτε για λόγους πολιτισμικούς, μπορούν να τινάξουν στον αέρα οποιονδήποτε κυβερνητικό προγραμματισμό. Συνεπώς η επιβολή και ο καταναγκασμός είναι η μόνη λύση στην κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Η αυτοπειθαρχία και ο αυτοέλεγχος δοκιμάστηκαν και δεν απέδωσαν, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και σε κράτη με πολίτες πολύ πιο πειθαρχημένους και πολύ πιο υπάκουους στις οδηγίες των κρατικών οργάνων.
Τον περασμένο Μάρτιο, όταν η κυβέρνηση επέβαλε το γενικευμένο lockdown, και τότε υπήρξαν διαμαρτυρίες που προερχόταν από διάφορους επαγγελματικούς χώρους που αντιμετώπιζαν την κρίση με όρους οικονομικής επιβίωσης, μη έχοντας αντιληφθεί πως η διακύβευση ήταν η ίδια η επιβίωση. Μετά από λίγο καιρό όλος ο πλανήτης είχε αναγορεύσει την πατρίδα μας σε υπόδειγμα για το πώς αντιμετώπισε την πανδημία.
Λέμε πως τις αποφάσεις τις λαμβάνουν οι πολιτικοί. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό είναι μόνο τυπικώς ορθό, καθώς σε τελική ανάλυση τις πολιτικές αποφάσεις τις υπαγορεύουν οι επιστήμονες με τα στοιχεία που παρέχουν στην πολιτική ηγεσία, εφ΄όσον η τελευταία θέλει να λειτουργήσει ορθολογικά. Δηλαδή να προτάξει την υγεία των πολιτών και όχι τους οικονομικούς δείκτες. Θα μπορούσε η κυβέρνηση να προχωρήσει σε άνευ προϋποθέσεων άρση της καραντίνας;
Θεωρητικά, θα μπορούσε. Η αγορά θα δούλευε με φουλαριστές τις μηχανές, οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι θα ήταν ικανοποιημένοι, οι ψυχάκηδες ελευθεριακοί θα ξεχαρμάνιαζαν και όταν θα κάναμε το υγειονομικό ταμείο στο τέλος των γιορτών θα διαπιστώναμε πως ένα νέο lockdown είναι επιβεβλημένο και μάλιστα υπό πολύ δυσμενέστερους όρους και συνθήκες περίθαλψης.
Δεν χρειάζεται να ζήσουμε όλο αυτό το δράμα. Ας κοιτάξουμε τι γίνεται στην Σουηδία, στην Γερμανία και τι μέτρα θα αναγκασθεί να λάβει η Γαλλία πολύ σύντομα. Με δεδομένο πως η επίδραση του αναμενόμενου εμβολίου δεν θα είναι άμεση, είναι εθνική προτεραιότητα να σωθούν όσο πιο πολλές ανθρώπινες ζωές μέχρι τότε και να αντέξει το ΕΣΥ. Και η πολιτική της κυβέρνησης σε αυτό αποβλέπει.
