Το 2015 κρίθηκε ένοχος για συνέργεια σε χιλιάδες φόνους, καταδικάστηκε σε κάθειρξη τεσσάρων ετών, αλλά δεν οδηγήθηκε αμέσως στη φυλακή.
«Θεωρούσα τους σκοτωμούς O.K.», θα δήλωνε δεκαετίες αργότερα στις γερμανικές ανακριτικές αρχές ο Γκρένινγκ, ο οποίος έγινε γνωστός ως «ο λογιστής του Αουσβιτς», καθώς αποστολή του ήταν να συγκεντρώνει, να καταμετρά και να φυλάσσει τα χρήματα από τις αποσκευές των αιχμαλώτων.
Μέσα από τις 47 σελίδες της ιστορικής καταδικαστικής απόφασης στοιχειοθετείται πώς η σιωπή του Γκρένινγκ αποτέλεσε συνενοχή. Ο ίδιος μπορεί να μη σκότωσε κάποιον. Γνώριζε όμως τι συνέβαινε στους θαλάμους αερίων και επέλεξε, όπως φαίνεται και στα δικαστικά έγγραφα, να αδιαφορήσει.
Ο Γκρένινγκ γεννήθηκε το 1921 στο Νίμπουργκ και από μικρός, βαδίζοντας στα χνάρια του μεγαλύτερου αδελφού του, κατατάχτηκε στις τάξεις της χιτλερικής νεολαίας. Σε ηλικία 19 ετών παρουσιάστηκε εθελοντικά στα SS, τα οποία θεωρούσε «επίλεκτη ομάδα που πάντοτε επέστρεφε στη βάση της δοξασμένη». Ηταν ενθουσιασμένος με τις νίκες των γερμανικών στρατευμάτων στην Πολωνία και στη Γαλλία, ωστόσο δεν ήθελε να κινδυνέψει ο ίδιος. Δήλωσε ότι επιθυμούσε να εργαστεί στα μετόπισθεν. «Φοβόμουν το μέτωπο. Δεν ήμουν χαζός, ούτε 14 ετών πλέον», κατέθεσε στους ανακριτές. Για να μη ρισκάρει κάποια μετάθεσή του στη ζώνη του πυρός ακολούθησε πιστά τις εντολές των ανωτέρων του στο Άουσβιτς.
Στην απόφαση του δικαστηρίου περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια η λειτουργία αυτών των θαλάμων. Σφραγίζονταν οι πόρτες, και οι φρουροί έριχναν από μικρά ανοίγματα το εντομοκτόνο Zyklon-B που έχει ως βάση του το υδροκυάνιο. Το αέριο προκαλούσε παράλυση του αναπνευστικού, πόνους στο στήθος, ναυτία, ζαλάδα και οδηγούσε στον θάνατο. Όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση, τα συμπτώματα εμφανίζονταν πρώτα στους ψηλότερους αιχμαλώτους καθώς το εντομοκτόνο ήταν ελαφρύτερο από τον αέρα. Οι υπόλοιποι αιχμάλωτοι παρακολουθούσαν τους βασανιστικούς θανάτους περιμένοντας τη δική τους σειρά.
Αυτές οι λεπτομέρειες δεν ήταν άγνωστες στον «λογιστή του Αουσβιτς». «Μέσα σε λίγες εβδομάδες έμαθε από συζητήσεις με άλλους στρατιώτες, αλλά και παρατηρώντας ο ίδιος, περισσότερες λεπτομέρειες για τις μαζικές εκτελέσεις. Συμμετείχε σε αναζητήσεις δραπετών, άκουγε τις κραυγές των ανθρώπων στους θαλάμους αερίων, έβλεπε τον καπνό στις καμινάδες των κρεματορίων», αναφέρεται στη δικαστική απόφαση.
Ο Γκρένινγκ είδε από τις 16 Μαΐου έως και τις 11 Ιουλίου του 1944 να φθάνουν εκεί 141 τραίνα με 430.000 ανθρώπους από την Ουγγαρία. Το 80% των αιχμαλώτων κατέληξε αμέσως μετά την άφιξή του στους θαλάμους αερίων.
Το 1978 για πρώτη φορά κλήθηκε να καταθέσει στις ανακριτικές αρχές της χώρας του ως πρώην μέλος των SS. Μια εξέλιξη που δεν τον ανησύχησε ιδιαίτερα. Οι ανακριτές τού ξεκαθάρισαν ότι δεν ήταν ύποπτος, αλλά ότι ήθελαν να τον αξιοποιήσουν ως μάρτυρα σε διώξεις εγκληματιών πολέμου και ο φάκελός του μπήκε στο αρχείο. Ο φάκελός του ανασύρθηκε από το αρχείο αφού έδωσε συνεντεύξεις στο δίκτυο BBC και στο Spiegel. Ο νομικός Τόμας Βάλτερ, πρώην δικαστής και ερευνητής ναζιστικών εγκλημάτων, δεν ολιγώρησε. Συνέλεξε σημαντικές μαρτυρίες και κατάφερε να οδηγήσει τον «λογιστή του Αουσβιτς» στο εδώλιο, εκπροσωπώντας 50 ανθρώπους, επιβιώσαντες και συγγενείς θυμάτων του Ολοκαυτώματος από την Ουγγαρία.
Σε συνέντευξή του στο Spiegel είχε δηλώσει: «συνεργός θα ήταν υπερβολικό για μένα. Θα περιέγραφα τον ρόλο μου ως ένα μικρό δόντι στα γρανάζια. Αν αυτό το ονομάζετε ενοχή, τότε είμαι ένοχος, αλλά όχι εκουσίως. Από νομικής απόψεως, είμαι αθώος». Ο Γκρένινγκ πέθανε στο νοσοκομείο και δεν είχε ακόμη ξεκινήσει να εκτίει την ποινή του.