Τις τελευταίες ώρες το γύρο του διαδικτύου κάνει η συγκινητική έκθεση που έγραψε η μικρή Ιωάννα, μαθήτρια της ΣΤ Δημοτικού, και στην οποία αποτυπώνει με γλυκά λόγια και τρυφερότητα πόσο πολύ της λείπει ο πολυαγαπημένος της μπαμπάς που “‘εφυγε” πρόσφατα από τη ζωή από κορωνοϊό.
Στην έκθεση που αναδημοσίευσε η σελίδα Alfavita, η μικρή μαθήτρια ανοίγει την καρδιά της και γράφει όλα όσα της λείπουν από τον “μπαμπακούλη” της που δεν είναι πια εν ζωή.
Η εξομολόγηση της μικρής έγινε όταν ο εκπαιδευτικός της τάξης της στο «σκέφτομαι και γράφω» είπε στους μαθητές να μιλήσουν και να γράψουν όλα όσα σκέφτονται για ένα αγαπημένο τους πρόσωπο.
Η μικρή Ιωάννα δεν θα μπορούσε παρά να ξεδιπλώσει όλα όσα νιώθει και αισθάνεται για τον μπαμπά της και η αδόκητη απώλειά του. Στην έκθεση με τίτλο «Ο μπαμπακούλης μου» περιγράφει πόσο της λείπει, τις αγκαλιές και τα φιλιά που θα ήθελε να του δώσει και πόσο θα ήθελε να την ξαναφωνάξει «μπουμπού».
“Τον μπαμπά μου τον έλεγαν Ηλία και φέτος την άνοιξη στις 16 μαΐου θα γινόταν 50 ετών. Ήταν πολιτικός μηχανικός, περνούσα πολύ ωραία μαζί του και μαλώναμε αρκετές φορές, ήταν αυστηρός και γλυκούλης όταν ήθελε.
Είχε λίγα παραπάνω κιλά αλλά δεν με πείραζε καθόλου δεν με ένοιαζε εγώ τον αγαπούσα. Επίσης είχε γενιά ήταν ψηλός και μελαχρινός. Μου άρεσαν πολύ τα μάτια του ήταν καφέ προς το πράσινο. Ήταν σοβαρός όταν γελούσε ήταν άλλος άνθρωπος. Κάτι που με εκνεύριζε ήταν πως μιλούσε συνέχεια μα συνέχεια στο τηλέφωνο με τις δουλειές του, συνήθιζε όταν έφτιαχνε τον καφέ του να κάθονταν στη γωνία του καναπέ εκεί που κάθονταν πάντα να παίρνει τηλέφωνο και να πηγαίνει στις κοντινές πόλεις για να βλέπει πώς πάνε τα έργα του. Φορούσε πάντα γυαλιά ηλίου.
Τα καλοκαίρια συνήθως βγαίναμε για καφέ με τα ξαδέρφια μου να πηγαίναμε για περπάτημα και για ποδηλατάδα. Επίσης με πήγαινε στις δραστηριότητες μου αν και αργούσε λίγο τον μάλωνα και τον έλεγα <<άντε μπαμπούκα>> θύμωνα. Μου λείπει πάρα πάρα πάρα ….. μα πολύ πολύ.
Στεναχωριέμαι τόσο πολύ που δεν είναι κοντά μου. Θα ήθελα να τον έκανα μία αγκαλιά να του έδινα ένα γλυκό φιλί. Βασικά όχι μία αγκαλιά και ένα φιλί, πολλές αγκαλιές και πολλά φιλιά θα ήθελα να του δώσω. Θυμάμαι όταν είχε κέφια το πρωί με έλεγε μπουμπού.”
Τα λόγια της αγγίζουν και τις πιο ευαίσθητες χορδές. Αυτές οι σκέψεις της αποδεικνύουν ότι ήταν ένας ενεργός μπαμπάς, που της χάρισε πολύτιμες στιγμές, μαθήματα ζωής και αναμνήσεις που θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλες.
