Στρατιωτικός και πολιτικός. Διετέλεσε Αρχιστράτηγος κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στο τελευταίο στάδιο του Εμφυλίου Πολέμου, και Πρωθυπουργός από το 1952 έως το θάνατό του.
Την Τρίτη 4 Οκτωβρίου 1955, περί τις 11:35 μ.μ., απεβίωσε στην οικία του, στην Εκάλη, ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος, τότε πρωθυπουργός της χώρας.
Ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος, γιος αξιωματικού του Πυροβολικού, είχε γεννηθεί στην Αθήνα στις 9 Δεκεμβρίου 1883. Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή των Βρυξελλών (1902-1904) και ακολούθως, στη Σχολή Ιππικού. Επιστρέφοντας το 1906, κατατάχθηκε στο Στρατό ως ανθυπίλαρχος. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους υπηρέτησε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού ως διαγγελεύς του αρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου.
Το 1917 τέθηκε εκτός υπηρεσίας και εξορίστηκε ως φιλοβασιλικός. Ανακλήθηκε στην υπηρεσία το 1920 και ανέλαβε καθήκοντα επιτελάρχη της Μεραρχίας Ιππικού στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Αφού τέθηκε και πάλι σε αποστρατεία το 1922, επανήλθε στο στράτευμα ως συνταγματάρχης το 1926. Υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις έως το 1934, όταν προήχθη στο βαθμό του αντιστρατήγου και ανέλαβε τη διοίκηση του Α’ Σώματος Στρατού.
Ο Παπάγος κατέστη, το 1936, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Με την ιδιότητά του αυτήν επιδόθηκε στην αμυντική προπαρασκευή της χώρας, ενώ την 28η Οκτωβρίου 1940 ανέλαβε την αρχιστρατηγία των ενόπλων δυνάμεων στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Ο Παπάγος διηύθυνε τις επιχειρήσεις του Μετώπου της Βορείου Ηπείρου και —μετά την εξαπολυθείσα γερμανική επίθεση, τον Απρίλιο του 1941— του Μακεδονικού Μετώπου.
Μετά την κατάρρευση της αντίστασης από Συμμαχικής πλευράς δεν ακολούθησε την ελληνική κυβέρνηση στην Αίγυπτο και παρέμεινε στη χώρα. Αρνήθηκε επίμονα οποιαδήποτε συνεργασία με την κατοχική κυβέρνηση και αποποιήθηκε τη σύνταξη που του απονεμήθηκε. Η προσπάθειά του να οργανώσει τον αγώνα κατά του κατακτητή είχε ως συνέπεια τη σύλληψή του από τους Γερμανούς, στις 26 Ιουλίου 1943, και τον εγκλεισμό του σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως στη Γερμανία.
Επανήλθε στην Ελλάδα το Μάρτιο του 1945, ενώ το 1947 η ελληνική βουλή, με ψήφισμά της, του απένειμε το βαθμό του στρατηγού. Τον Ιανουάριο του 1949 η κυβέρνηση Σοφούλη ανέθεσε στον Παπάγο την αρχιστρατηγία του Εθνικού Στρατού. Εκείνος, αναδιοργανώνοντας την ηγεσία του στρατεύματος και καταφέρνοντας να εμφυσήσει επιθετικό πνεύμα στους αξιωματικούς και τους οπλίτες, ηγήθηκε του αγώνα κατά του ΔΣΕ μέχρι την τελική νίκη των κυβερνητικών δυνάμεων.
Την 21η Οκτωβρίου 1949 απονεμήθηκε ισοβίως στον Παπάγο ο τίτλος του στρατάρχη. Στις 30 Μαΐου 1951 ο Παπάγος υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του αρχιστρατήγου με αυξημένες αρμοδιότητες επί των τριών κλάδων των ενόπλων δυνάμεων.
Λίγο αργότερα εξήγγειλε τη συγκρότηση πολιτικού σχηματισμού υπό την αρχηγία του, του Ελληνικού Συναγερμού. Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 το νεοσύστατο κόμμα του Παπάγου έγινε αξιωματική αντιπολίτευση (αν και έλαβε με διαφορά τις περισσότερες ψήφους), ενώ στις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου 1952 η λαϊκή ψήφος έδωσε στον Παπάγο την πρωθυπουργία με ένα συντριπτικό ποσοστό, που άγγιξε το 50%.
Ο Χρήστος Χρηστίδης μας μιλά για τον θάνατο του Παπάγου στις 4 Οκτωβρίου του 1955 και κυρίως για τις εξελίξεις που έφερε.
