Ο Λεωνίδας Κύρκος, ο ευπατρίδης της πολιτικής, ο ανιδιοτελής και ρομαντικός Αριστερός. Δεν πρόκειται εδώ, εμείς, να αποτιμήσουμε το ρόλο και τη συμβολή του στην αριστερά. Είναι δουλειά του ιστορικού, που σίγουρα θα βεβαιώσει ότι ο Λεωνίδας υπήρξε το απόλυτο πολιτικό ον. Ήταν πάντα εκεί. Όρθιος, ανήσυχος, επινοητικός, στοχαστικός, πιστός στα οράματα για έναν κόσμο ανθρώπινο…
Αν κάτι απεχθανόταν ήταν την μπούρδα, το φθηνό πολιτικό επιχείρημα, την ατάκα του εντυπωσιασμού. Με τη σοφία δεκαετιών, καταλάβαινε ποιος πολιτικός είχε γνώση του αντικειμένου, ανεξάρτητα αν ήταν δεξιός ή αριστερός. Γι αυτό και ζητούσε να συνομιλήσει ή τα τελευταία χρόνια της ζωής του, να γνωρίσει, τους πολιτικούς που έβλεπε πως είχαν κάτι να (του) πουν.
«Έχασα τη μάχη και μέσα στο κόμμα μου. Σήμερα είμαι απόβλητος και από το κόμμα μου. Με θεωρούν δεξιό, με θεωρούν ότι τους πάω στην ουρά του ΠΑΣΟΚ, σήμερα φυσικά μου πέφτει πολύ λιγότερος λόγος από ό,τι άλλοτε, αλλά πιστεύω ότι αυτή η ευκαιρία χάθηκε για την Ελλάδα. Θα μπορούσε να γίνει μια πολύ μεγάλη παράταξη, δημοκρατική, που να κυβερνήσει για χρόνια τον τόπο και να τον κυβερνήσει με έμπνευση, όχι μπακάλικα» .
Η άποψη του για τους ηγέτες της αριστεράς σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του…
Ήταν μια προσωπικότητα που συνδυάζε τον λόγο με τις πράξεις και τη στάση της ζωής του. Για αυτό και λείπει σήμερα τόσο πολύ. Γιατί ήταν Το παράδειγμα! Και σήμερα όχι απλώς δεν έχουμε παράδειγμα, αλλά δυστυχώς έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα προς αποφυγήν…
Στις 29 Αυγούστου συμπληρώνονται ακριβώς δέκα χρόνια από τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου
.
