Με εντολή Ζαχαριάδη, 100 περίπου κομμουνιστές συμμορίτες υπό την ηγεσία του Καπετάν Υψηλάντη (Ρόσιος) του ΕΛΑΣ, επιτίθενται κατά του σταθμού Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Πιερίας.
Στην κωμόπολη της Πιερίας υπήρχαν λόγω των εκλογών για την φύλαξη εκλογικών τμημάτων δυνάμεις Χωροφυλακής και μία διμοιρία εθνοφυλάκων. Η ενέργεια αυτή καθορίστηκε να γίνει το βράδυ της 30ης προς 31η Μαρτίου 1946. Η επίθεση ήταν αιφνιδιαστική και δύο κτίρια χτυπήθηκαν με όλμους και κάηκαν. Οι χωροφύλακες και οι εθνοφύλακες αντιστάθηκαν πεισματικά αλλά είχαν πολύ βαριές απώλειες. 9 χωροφύλακες και 3 εθνοφύλακες (2 λοχίες κι ένας στρατιώτης) σκοτώθηκαν.
Όπως γράφει Δόκτωρ Ιωάννης Παπαφλωράτος: “Σύμφωνα με τους περισσότερους μελετητές της περιόδου, το γεγονός αυτό σηματοδότησε την έναρξη του λεγόμενου “τρίτου γύρου”, “συμμοριτοπολέμου” ή “εμφυλίου πολέμου” (κατά χρονολογική σειρά αναλόγως της ιστορικής πηγής στην οποία ανατρέχει κανείς) ο οποίος διήρκεσε έως την οριστική κατίσχυση του Εθνικού Στρατού στον Γράμμο και το Βίτσι, στα τέλη Αυγούστου 1949″. και συμπληρώνει: “Σημειωτέον ότι είχαν προηγηθεί και άλλες επιθέσεις στο Κιλκίς (14/1/1946), την Χαλκιδική (14/3/1946), στην Αυλίδα Βοιωτίας (15/3/1946) και την Λευκάδα (23/3/1946). Επίσης μικροσυμπλοκές σημειώθηκαν στο Άστρος Κυνουρίας, την Γιαννιτσά Καλαμών, την Δροσιά Εδέσσης και τη Σάμη Κεφαλληνίας από 13 έως 23 Μαρτίου 1946”.
Ο Νίκος Παπακωνσταντίνου υπηρετούσε τότε στο μεταβατικό απόσπασμα της χωροφυλακής στην Κατερίνη και ήταν ο μοναδικός που επέζησε από το απόσπασμα. «Καθώς βρισκόμασταν ανήμποροι στο έδαφος, ήρθε ένας συμμορίτης και έδωσε σε όλους μας τη χαριστική βολή. Εγώ στάθηκα τυχερός… Λόγω του ότι ήταν νύχτα, η σφαίρα με πέτυχε ξυστά στο κεφάλι. Έμεινα εκεί ακίνητος.
Μόλις απομακρύνθηκαν, επιστρατεύοντας όσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει πήδηξα πάνω από τα πτώματα και περπάτησα προς το σταθμό όπου συνάντησα ένα γέροντα και με μάζεψε.»
.
