Σχετικά με την πτώση του πεύκου που σκότωσε τον δύστυχο περαστικό. Τα έχω ξαναπεί. Τα πεύκα, από τη φύση τους, δεν ζούνε περισσότερο από 80 (περίπου) χρόνια. Είναι το κυρίαρχο είδος σε όλες τις παραμεσόγειες χώρες και ΠΑΝΤΑ καίγεται από κάποιο φυσικό ή όχι γεγονός. Σε επίδειξη δενδροχρονολόγησης που έκανα στους φοιτητές μου στα υπερήλικα πεύκα επί της Ιεράς Οδού έξω από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο διαπιστώθηκε ότι αυτά τα δένδρα είχαν φυτευτεί το 1920, εποχή που χτίστηκε η τότε Γεωπονική Σχολή.
Τα ευρήματα ακόμα έδειξαν ότι το εσωτερικό των κορμών ήταν κούφιο (αυτό που λέμε κουφάλα) με αποτέλεσμα να είναι πολύ εύθραυστο. Το ρετσίνι που διατηρεί την ελαστικότητα του κορμού και λειτουργεί και ως μηκυτοκτόνο, είναι μόνο στις εξωτερικές στρώσεις ξύλου (ετήσιοι δακτύλιοι).
Η άποψή μου είναι ότι όλα τα πεύκα ηλικίας πάνω από περίπου 70 χρόνια και βρίσκονται σε αστικές περιοχές ή κοντά σε δρόμους και σπίτια θα πρέπει να κόβονται.
Το πρόβλημα είναι ποιος θα διαπιστώνει την ηλικία των πεύκων. Όπως πάντα, σε κάποιο μάθημα δενδροκομίας ή δασολογίας, δασοκομίας αναφέρονται οι μέθοδοι αλλά την μέθοδο είναι ελάχιστοι αυτοί που γνωρίζουν πως να την εφαρμόζουν αλλά και να αναλύουν τα αποτελέσματα. Εγώ γνωρίζω τρείς. Οι δυο έχουμε πάρει σύνταξη.
Ας σοβαρευτούμε λιγάκι και να μάθουν οι ”αρχές” πως να επιλέγουν τους αρμόδιους υπαλλήλους για τις κατάλληλες δουλειές.
Οι λεγόμενοι ειδικοί του πράσινου των πόλεων, τι γνώσεις έχουν;
Ένα ακόμα πρόβλημα είναι οι λεγόμενοι ”οικολόγοι” που φυσικά θα αντιδράσουν σε αυτά που λέω, περί κοψίματος δένδρων.
Ποιους θα πιστέψουμε;
Άρθρο του ομότιμου καθηγητή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κωνσταντίνου Φασσέα
.
