Αυτό το τραγούδι, περιγράφει την ιστορία του προπάππου μου, Άνθιμου Κουπουρτιάδη, ο οποίος κατάφερε να σωθεί πηδώντας από το παράθυρο της εκκλησίας, όπου οι Τσέτες του Τοπάλ Οσμάν έβαλαν τους κατοίκους του χωριού, για να τους κάψουν ζωντανούς…
Την ιστορία διηγείται ο παππούς μου, Λάζαρος Κουπουρτιάδης
Μουσική-Στίχοι-Ερμηνεία-Βίντεο-Ενορχήστρωση: Χουρπουλιάδου Μάρθα
Λύρα: Ταρασίδης Παύλος @LychnosChoir
Κιθάρα: Χουρπουλιάδης Λάζαρος @LychnosChoir
Ηλεκτρική κιθάρα: Κοντολέων Νεκτάριος @nektarioskontoleon684 @LychnosChoir
Στίχοι:
Ωραίες ήταν οι μέρες, ωραία η ζωή
Με γέλια, με χαρές, με φίλους ξέγνοιαστα
Του Πόντου μας οι ομορφιές, ένας παράδεισος ήταν στη γη
Πατρίδα μου τι είχα και τι έχασα…
Ώσπου ήρθε εκείνη η μέρα, ήταν μέρα Κυριακή
Η μέρα που τα όνειρα μου πήρανε
Μας βάλανε στην εκκλησιά, να καούμε όλοι μαζί
Κι οι φλόγες δίχως έλεος μας τυλίγανε…
Καπνοί, φωτιά και πανικός
Και θαρρώ εμένα με έσωσε ο Θεός…
Πού θα πάω; Τι θα απογίνω;
Ζούσα στην ξεγνοιασιά τώρα κατέληξα
Δίχως πατρίδα, δίχως ελπίδα
Πόνεσα έκλαψα τον Πόντο δεν ξέχασα, θα ‘ρθώ ξανά!..
Κι έπειτα μας ξεριζώσαν, δεν έμεινε ψυχή
Τα μέρη των προγόνων μας αφήσαμε
Προσμέναμε νέα πατρίδα, με αγάπη να μας δεχτεί
Μα με δυσκολίες καταφέραμε να στεριώσουμε…
Απ’ τον Πόντο φύγαμε πρόσφυγες, αδικημένοι
Μα κι εδώ στην Ελλάδα μας λέν’ είστε ξένοι…
Πολλά μας στερήσανε, την πίστη κρατήσαμε
Κι έτσι απ’ τις στάχτες ξαναγεννηθήκαμε
Βρήκα πατρίδα, βρήκα ελπίδα
Ο Πόντος δεν χάθηκε, ποτέ δεν ξεχάστηκε, θα ‘ρθώ ξανά!..
Μια ατέλειωτη πορεία, μια κατάφωρη αδικία
Μυριάδες ψυχές δολοφόνησαν, ήτανε γενοκτονία
Όλα αυτά να τα θυμάστε, τους προγόνους σας μην τους ξεχνάτε
Την ιστορία γερά φυλάξτε, τον Πόντο να τον τιμάτε…
Θα ρθώ ξανά!..
Ο Πόντος δεν χάθηκε, ποτέ δεν ξεχάστηκε, να ‘ρθείς ξανά!..
Εδώ είν’ οι ρίζες σου εδώ η πατρίδα σου, να ‘ρθείς ξανά!..
Ο Πόντος δεν χάθηκε, ΝΑ ΡΘΕΙΣ ΞΑΝΑ!..
