Με απόφαση της Πολιτικής Προστασίας, οι Δημοτικές Ενότητες Γράμμου, Νεστορίου και Ακριτών κηρύχθηκαν σε Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης, εξασφαλίζοντας άμεσα τη δυνατότητα ενεργοποίησης πόρων, διαδικασιών αποκατάστασης και διεκδίκησης χρηματοδοτήσεων από την κεντρική κυβέρνηση.
Ένα αυτονόητο βήμα, μια στοιχειώδης κίνηση διοικητικής ετοιμότητας.
Μπράβο στον Δήμο Νεστορίου, λοιπόν, για την άμεση αντίδραση.
Γιατί έτσι λειτουργεί ένας δήμος που έχει επίγνωση της κατάστασης, ευθύνη απέναντι στους πολίτες και ικανότητα να κινείται μέσα στο θεσμικό πλαίσιο.
Και ο Δήμος Καστοριάς;
Τι ενέργειες έκανε ο Δήμος Καστοριάς για να κηρυχθούν οι πληγείσες περιοχές σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης;
Ποια αιτήματα έστειλε;
Ποιες υπηρεσίες κινητοποίησε;
Ποιες διαδικασίες ακολούθησε;
Ποιες πιέσεις άσκησε;
Απάντηση: Καμία επίσημη ενημέρωση. Καμία ανακοίνωση. Καμία ορατή πρωτοβουλία.
Με άλλα λόγια:
Αδιαφορία. Ανικανότητα. Σιωπή.
Τι σημαίνει αυτή η αδράνεια;
Ότι όσο οι άλλοι δήμοι κινούνται, ζητούν, διεκδικούν και εξασφαλίζουν χρηματοδοτήσεις για αποκατάσταση ζημιών, ο Δήμος Καστοριάς αφήνει πίσω του περιοχές που υπέστησαν ζημιές χωρίς καμία θεσμική θωράκιση.
Χωρίς κήρυξη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης:
- δεν ανοίγουν χρηματοδοτικά εργαλεία,
- δεν ενεργοποιούνται ειδικές διαδικασίες,
- δεν επιταχύνονται παρεμβάσεις αποκατάστασης,
- δεν υπάρχει ούτε το παραμικρό περιθώριο διεκδίκησης έκτακτης επιχορήγησης – δεν υπάρχει καμία διαπραγματευτική δύναμη προς το κράτος.
Κι ενώ οι πολίτες βλέπουν τις ζημιές, τις καταπτώσεις, τις πλημμύρες και τα προβλήματα υποδομών, ο Δήμος Καστοριάς παραμένει… θεατής.
Η σύγκριση είναι αμείλικτη. Ένας μικρότερος δήμος δίπλα μας απέδειξε ότι όταν υπάρχει βούληση, γνώση και διοικητική ικανότητα, τα πράγματα γίνονται άμεσα.
Ο Δήμος Καστοριάς όμως αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι:
- δεν προλαβαίνει,
- δεν διεκδικεί,
- δεν ενεργοποιείται,
- δεν προστατεύει τους δημότες του.
Και το χειρότερο;
Δεν δείχνει ούτε καν να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των στιγμών.
Η πολιτική προστασία δεν είναι θέμα επικοινωνίας. Είναι θέμα δουλειάς. Και φαίνεται πως σε αυτό, ο Δήμος Καστοριάς… απουσιάζει.
Και τώρα η μεγάλη απορία: Ο Δήμος Καστοριάς πού βρίσκεται;
Γιατί, πραγματικά, το ερώτημα είναι θεσμικό αλλά η απάντηση προκαλεί ακούσια ειρωνεία:
- Υπέβαλε ο Δήμος Καστοριάς αίτημα κήρυξης σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης;
Δεν έχει ανακοινωθεί κάτι. - Συντάχθηκαν φάκελοι με καταγραφές ζημιών και τεκμηρίωση για χρηματοδότηση;
Αγνοείται. - Έγινε συνεννόηση με Περιφέρεια, Πολιτική Προστασία ή τα συναρμόδια υπουργεία;
Αν έγινε, έγινε μυστικά, τόσο καλά που ούτε οι ίδιοι το ξέρουν. - Υπάρχει ενημέρωση προς τους πολίτες;
Φυσικά όχι· μην τα θέλουμε κι όλα.
Στους θεσμούς, η αδράνεια δεν είναι ουδετερότητα· είναι ανικανότητα μεταμφιεσμένη σε “ηρεμία”. Αλλά τι τα θες; Όταν μπορείς να μη διεκδικείς τίποτα, γιατί να μπεις στη διαδικασία να διεκδικήσεις κάτι;
