.
Αρχικά, θα πρέπει να τονίσουμε την τεράστια ευθύνη που έχουν οι δημοσιογράφοι για την εφαρμογή του κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Είναι αναγκαίο να πιστεύουν σ΄ αυτό και αυτό που κάνουν, να σέβονται τη δουλειά τους, να εμπεδώσουν ότι η ποιότητα και η εγκυρότητα της ενημέρωσης, είναι καθήκον τους, αλλά και συμφέρον τους. Να προσπαθούν να αφυπνίσουν το λαό και όχι να τον υπνωτίζουν, κάνοντάς τον έρμαιο δικών τους οικονομικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) θα πρέπει να συντάξει και να δημοσιοποιήσει τους βασικούς άξονες του κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, να ελέγχει συστηματικά την τήρηση των κανόνων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, της πληρότητάς της, της πολυφωνίας στην ενημέρωση, της προστασίας των ανηλίκων, του σεβασμού της αξίας του ανθρώπου.
Ακόμα, οι επιχειρήσεις ενημέρωσης, είναι φρόνιμο να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους απέναντι στην κοινή γνώμη, να αντιμετωπίζουν τον δημοσιογράφο με εκτίμηση, με ευγένεια, έχοντας υπόσταση και όχι ως αναλώσιμο είδος μερικών χρήσεων. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι να μην εκμεταλλεύονται την ανεργία των νέων, οι οποίοι θέλουν να κάνουν τη δημοσιογραφία, επάγγελμά τους. Καίρια σημασία έχει και η μέριμνα της πολιτείας για τη διασφάλιση των εργασιακών σχέσεων των δημοσιογράφων, ώστε να ασκούν το έργο τους , απρόσκοπτα. Είναι αναγκαίο, να επιβάλλει αυστηρές κυρώσεις, όταν παραβιάζονται βασικές αρχές της ελευθερίας των
πολιτών και τα ατομικά τους δικαιώματα, να πάρει μέτρα για την καταπολέμηση των διαπλεκόμενων συμφερόντων, να επιδιώκει την πολυφωνία και την ελεύθερη έκφραση μέσα από τα ΜΜΕ, να διασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών και τη συνοχή μιας δημοκρατικής κοινωνίας και να δημιουργήσει ένα κανονιστικό πλαίσιο, ενθαρρύνοντας με αυτόν τον τρόπο, τις επιχειρηματικές δράσεις με τα νέα μέσα.
Από την άλλη μεριά, ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης, έχουν και οι πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει να καταστούν ικανοί, να αγωνιστούν και να παλέψουν με τον εαυτό τους, ώστε να αποκτήσουν πολιτική συνείδηση, κριτική σκέψη και ενδιαφέρον για ουσιαστική ενημέρωση, χωρίς να καθιστούν ‘’αποδιοπομπαίους τράγους’’ όλους τους άλλους, πλην του ‘’εγώ’’ τους.
