Τι φοβούνται οι επιστήμονες και πόσο χρόνο έχουν για να αποτρέψουν μια πιθανή πυρηνική καταστροφή.Έκδηλη είναι η ανησυχία επιστημόνων, οι οποίοι εκφράζουν φόβους για νέα έκρηξη στο Τσερνόμπιλ, 35 χρόνια μετά την πυρηνική καταστροφή που «σημάδεψε» την ιστορία της ανθρωπότητας.Συγκεκριμένα, παρατήρησαν στον απρόσιτο θάλαμο «Subreactor Room 305» του πυρηνικού εργοστασίου αύξηση των νετρονίων (σωματίδια του ατόμου και παράγονται από τον διαχωρισμό του ατομικού πυρήνα ή σχάση, απελευθερώνοντας μεγάλη ποσότητα ενέργειας), καθώς πυρηνικές αντιδράσεις «σιγοκαίνε σαν τη στάχτη σε μπάρμπεκιου», όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν.Το ενδεχόμενο μάλιστα να παρέμβουν οι επιστήμονες, προκειμένου να αποφευχθεί νέα πυρηνική καταστροφή, συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες, ωστόσο το γεγονός ότι κανείς δεν έχει μπει στον θάλαμο από τότε εντείνει τον προβληματισμό.«Προς το παρόν κάνουμε μόνο υποθέσεις» δήλωσε χαρακτηριστικά στο περιοδικό Science ο Maxim Saveliev από το Ινστιτούτο Προβλημάτων Ασφαλείας των Πυρηνικών Σταθμών (ISPNPP) στο Κίεβο, κάνοντας λόγο για πολλές αβεβαιότητες, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να αποκλείσει την πιθανότητα ατυχήματος.
Αν και ο αριθμός των νετρονίων έχει διπλασιαστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αυξάνεται αργά και ως εκ τούτου οι επιστήμονες έχουν μπροστά τους μερικά ακόμη χρόνια για να δουν πώς θα αντιμετωπίσουν την απειλή.
Από την πλευρά του, ο Neil Hyatt, χημικός πυρηνικών υλικών στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, παρομοίασε την κατάσταση με ένα… μπάρμπεκιου, υπογραμμίζοντας πως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την απειλή καθώς αν η σχάση επιταχυνθεί εκθετικά, θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη απελευθέρωση πυρηνικής ενέργειας, ωστόσο η κατάσταση δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί σε «νέο Τσερνόμπιλ».«Δεν υπάρχει περίπτωσης να συμβεί ξανά ό,τι συνέβη το 1986» ξεκαθαρίζει.Υπενθυμίζεται ότι η πυρηνική καταστροφή του Τσερνόμπιλ συνέβη στις 26 Απριλίου, μετά από έκρηξη στη μονάδα τέσσερα του πυρηνικού σταθμού στην τωρινή Ουκρανία.Μεγάλη ευθύνη για την έκρηξη φέρει το προσωπικό που είχε εκείνη την ώρα βάρδια και πραγματοποιούσε μια δοκιμή ασφαλείας προκαλώντας την έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα.
Η έκρηξη, από την οποία ακτινοβολία «ξέφυγε» σε όλη τη Δυτική Σοβιετική Ένωση και την Ευρώπη, αποτέλεσε τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή της ιστορίας, στην οποία έχει βάλει το χέρι του ο άνθρωπος, αλλά και τη μεγαλύτερη πυρηνική έκρηξη που έχει συμβεί ποτέ.
Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί γύρω από το εργοστάσιο μια ζώνη αποκλεισμού 20 μιλίων, η οποία υπάρχει μέχρι και σήμερα, ενώ περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν. Ελικόπτερα είχαν προχωρήσει σε ρίψεις άμμου και βορίου στα συντρίμμια του αντιδραστήρα για να σβήσουν τις πυρκαγιές, ενώ εβδομάδες αργότερα η κατεστραμμένη μονάδα καλύφθηκε με μία προσωρινή κατασκευή από σκυρόδεμα, ώστε να περιοριστεί η περαιτέρω απελευθέρωση ραδιενεργού υλικού.
Παράλληλα, θάφτηκε ένα τετραγωνικό μίλι πευκοδάσους κοντά στο εργοστάσιο, για να μειωθεί η ραδιενεργή μόλυνση, ωστόσο το νερό της βροχής που εισχωρούσε στη μονάδα, υπήρχε κίνδυνος να εκτοξεύσει τον αριθμό των νετρονίων σε υψηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα να εγκατασταθούν ψεκαστήρες που εκπέμπουν νιτρικό γαδολίνιο, το οποίο απορροφά νετρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί πως το 2016 μια τεράστια εγκατάσταση τοποθετήθηκε πάνω από τη μονάδα ώστε να κρατήσει μακριά τη βροχή, ωστόσο μπορεί ο αριθμός των νετρονίων στις περισσότερες περιοχές να παραμένει σταθερός ή μειώνεται, όχι όμως και στο δωμάτιο 305.
Ένα από τα οποία όπου δεν έχουν καταφέρει ακόμα να μπουν οι επιστήμονες. Σκέφτονται έτσι να στείλουν ένα ανθεκτικό στην ακτινοβολία ρομπότ, το οποίο θα μπορούσε να τοποθετήσει μια κατασκευή βορίου, για να απορροφά τα νετρόνια.
