Ένας χαριεντισμός του Ακάρ με τον Έλληνα ομόλογό του ερμηνεύθηκε αμέσως από κάποιους εγχώριους σχολιαστές ως μια χειρονομία που μπορεί να οδηγήσει στην εκτόνωση. Συγχρόνως, στην ατμόσφαιρα ήταν ορατό ένα σύννεφο ανακούφισης. Ανακούφιση γιατί; Μήπως πρόκειται να υπαναχωρήσουν οι Τούρκοι από την ατζέντα τους; μήπως πρόκειται να πάψουν να είναι μια αναθεωρητική δύναμη;
Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα τις δίνει η Ιστορία. Δεν θα πρέπει να συγχέουμε τις κινήσεις τακτικής της Τουρκίας με τη στρατηγική της που παραμένει αναλλοίωτη επί 100 χρόνια. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως μια πρώην αυτοκρατορία επιδιώκει την ανασύσταση της. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε βάρος των γειτονικών κρατών, που της απέσπασαν εδάφη βάσει των συνθηκών.
Είναι αλήθεια πως οι Ισλαμιστές στην Τουρκία αρχικά δεν είχαν ασπαστεί την αναθεωρητική ατζέντα των κεμαλιστών. Γι’ αυτό και μέχρι το 2016 οι σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία κινήθηκαν σε σχετικά ήρεμα νερά.
Όταν μετά το πραξικόπημα του 2016 ο Τ. Ερντογάν έπρεπε να στηριχτεί στους εθνικιστές του Μπαχτσελί υιοθέτησε πλήρως τη στρατηγική τους έναντι της Ελλάδας και όχι μόνο.
Κατηγόρησε τον Έλληνα πρωθυπουργό πως δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα στη μεταξύ τους συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη. Όμως, πριν καν επιστρέψει στην Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης άρχισαν οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και οι υπερπτήσεις. Να υποθέσω πως στα όσα συμφώνησαν οι δυο τους δεν περιλαμβάνονταν οι παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Ελλάδας.
Ο Τ. Ερντογάν και οι τουρκικές ελίτ μπορεί να απεργάζονται σενάρια επί σεναρίων σε βάρος της πατρίδας μας. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Το συμφέρον της πατρίδας τους κοιτούν.
Και η δική μας η δουλειά είναι να τους αποτρέψουμε να επιχειρήσουν κάθε τι που θα στραφεί κατά της πατρίδας μας. Δε χρειάζονται πολλά λόγια, ούτε μεγαλόστομες απαντήσεις στις τουρκικές προκλήσεις. Ο Α/ΓΕΕΘΑ τα είπε όλα με μια λακωνική δήλωση: «όποιος παραβιάσει την εθνική κυριαρχία μας, πρώτα θα τον κάψουμε και μετά θα ρωτήσουμε ποιος είναι».
Διαβάζω διάφορες αναλύσεις σοβαρών ανθρώπων που υποστηρίζουν ότι στην κρίσιμη στιγμή οι σύμμαχοι και οι φίλοι μας θα υποδυθούν τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Αυτό ουδόλως θα πρέπει να μας απασχολεί, αν είμαστε βέβαιοι για το πώς θα ενεργήσουμε εμείς. Αν η πολιτική ηγεσία δεν αποβλέπει πρωτίστως σε μια διεθνή μεσολάβηση, στην περίπτωση που παραβιαστεί η εθνική κυριαρχία μας, αλλά στην προάσπιση της με κάθε τρόπο. Και αυτό το μήνυμα θα πρέπει να σταλεί, αν δεν έχει ήδη σταλεί, προς κάθε κατεύθυνση.
Άλλωστε είμαι βέβαιος πως ο Τ. Ερντογάν, αν αποτολμήσει μια τυχοδιωκτική ενέργεια σε βάρος της πατρίδας μας θα έχει κατεβασμένα τα τηλέφωνα του. Θα απαντήσει στους «μεγάλους» μόνον αν επιτύχει επιχειρησιακά τους στόχους του.
Συνεπώς αποτελεί μονόδρομο η χάραξη μιας αταλάντευτης στρατηγικής προάσπισης του εθνικού εδάφους και η εμπέδωση από την πολιτική ηγεσία του δόγματος του Α/ΓΕΕΘΑ, «πρώτα τους καίμε και μετά ρωτάμε ποιοι είναι».
