Καθιερώθηκε και επίσημα η 6η Απριλίου ως επίσημη Ημέρα Μνήμης του Θρακικού Ελληνισμού μετά από την ψήφιση σχετικού νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων με ψήφισμα της τονίζει, ότι «από σήμερα οι Θράκες θα μπορούν να αποτίουν και επίσημα κάθε χρόνο στις 6 Απριλίου, φόρο τιμής στους προγόνους τους προβαίνοντας στην οργάνωση, των ανάλογων του ύφους και του ήθους τους, εκδηλώσεων, προς ενίσχυση της μνημοσύνης, που αποτελεί για μας χρέος και καθήκον».
Στο ίδιο ψήφισμα γίνεται αναφορά στις συντονισμένες ενέργειες της προς την κυβέρνηση ώστε το όνειρο των απανταχού Θρακιωτών να γίνει πραγματικότητα και οι ψυχές των χιλιάδων Θρακών που θυσιάστηκαν βρίσκουν δικαίωση ανάπαυση και αναγνώριση των θυσιών τους. «Μετά από 100 χρόνια από τον τελικό ξεριζωμό τους, οι Θράκες δικαιώθηκαν και επίσημα από το κράτος. Ας θεωρηθεί λοιπόν αυτό το σημαντικό γεγονός ως θυμίαμα στη μνήμη των χιλιάδων προγόνων μας» τονίζει η Πανελλήνια Ομοσπονδία.
Το Μαύρο Πάσχα των Θρακών
Ανήμερα του Πάσχα 6 Απριλίου του 1914 ξεκίνησε στη Θράκη ένας από τους μαζικότερους διωγμούς Ελλήνων του 20ου αιώνα. Αποτέλεσε τον πρώτο κύκλο αίματος και διωγμών. Μετά ακολούθησαν οι γενοκτονίες των Ποντίων και των Αρμενίων. Μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων το 1913, η κατάσταση στα Βαλκάνια εξακολουθούσε να είναι εξαιρετικά τεταμένη. Η Θράκη βρέθηκε εξ ημισείας στη Βουλγαρία και στην Τουρκία. Στα εδάφη της Ανατολικής Θράκης, τα οποία αποτελούσαν κομμάτι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, κατοικούσαν περίπου 300.000 Έλληνες. Το γεγονός αυτό ενοχλούσε του Τούρκους που επιθυμούσαν τον πλήρη εκτουρκισμό των περιοχών και την ομογενοποίηση του πληθυσμού. Με αυτόν τον τρόπο θα εξασφάλιζαν τον πλήρη έλεγχο της επικράτειας, εξαλείφοντας τον κίνδυνο μελλοντικών αναταραχών και εξεγέρσεων.
Την Κυριακή του Πάσχα του 1914, η Θράκη μπήκε επίσημα στο στόχαστρο. Ξεκίνησαν μαζικοί διωγμοί κατά των Ελλήνων κατοίκων. Σε εφημερίδα της εποχής έχει καταγραφεί ότι συγκεκριμένα από την περιοχή της Στράντζας απελάθηκαν την ημέρα εκείνη διακόσιες οικογένειες. Αφού ξυλοκοπήθηκαν και τους αφαιρέθηκαν τα είδη αξίας καθώς και τεράστια χρηματικά ποσά, Τούρκοι στρατιωτικοί και χωροφύλακες, «με τα ξίφη υψωμένα», τους εξανάγκασαν να φύγουν.
.
